Ολόκληρα 63.

Μα την Αδράστεια, την κούφια ώρα και τα συναφή, γιόρτασα αισίως και το εξηκοστό τρίτο. Με τον... εθιμικό πια μπαμπά με ρούμι-τούρτα (και πάντοτε με φρούτα του κήπου). 

Σας ευχαριστώ κι αντεύχομαι με θέρμη στις χτεσινές ευχές (σε fb, timeline και msg, email και sms).

Το ξεκάρφωμα, ο Μέγας Αυνάν, οι προϊστορικοί κυρ Παντελήδες.

 

Άγιος Σεβαστιανός, το ερατεινό πρόσχημα για πολλούς αιώνες. [Άνιολο Μπροντσίνο (Il Bronzino) Πορτρέτο νεαρού άντρα ως Αγίου Σεβαστιανού, 1533.] 23/7/2023, Μαδρίτη, Μουσείο Τίσεν-Μπορνεμίσα.

[Σαλβαντόρ Νταλί, Πρόσωπο του Μεγάλου Αυνάνος (Face of the Great Masturbator), 1929.] 27/7/2023, Μαδρίτη, Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία.

Κι εδώ μερικά πολύτιμα νεολιθικά εργαλεία και σκεύη, ούτως ειπείν από το λυκαυγές των κυρ Παντελήδων. 30/7/2023, Μαδρίτη, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.    

Η Μαδρίτη, ο Θεοτοκόπουλος, ο Θερβάντες.

(21/7/2023) Στην Πλάθα Μαγιόρ (Plaza Mayor), Κεντρική Πλατεία της Μαδρίτης.

Η Μαδρίτη είναι πόλη ιδιαίτερα εύτακτη, ευτρεπισμένη, να πω και ήπια μεγαλοπρεπής. Μπορεί και επηρεασμένος από το μυθιστόρημά μου των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων, είχα συχνά την εντύπωση, όπως και στις τέσσερις μικρότερες πόλεις γύρω απ’ τη Μαδρίτη που επισκεφτήκαμε: Τολέδο, Αλκαλά ντε Ενάρες, Σεγκόβια, Τσιντσόν, ενός διακριτού ρωμαϊκού απόηχου. Αλλά η Μαδρίτη φημίζεται, και δικαίως, για τα μουσεία της –τα πιο ονομαστά: Πράδο, Τίσεν-Μπορνεμίσα, Βασίλισσα Σοφία. Μία μέρα για το καθένα, στο πρώτο άξιζε και παραπάνω από μέρα.