Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Στις πηγές της συγκίνησής μας.

Μάνος Χατζιδάκις - Η Μελαγχολία της Ευτυχίας

Κατ' αρχάς να ζητήσω συγγνώμη για την προηγούμενη ανάρτησή μου: Το Σκοτεινό Νησί. Με είχε καταβάλει στιγμιαία ο πανικός: χώθηκα στο έργο μου όπως το στρείδι στο κέλυφός του.
Η πανδημία μάς δοκιμάζει με πολλούς τρόπους. Ο φόβος σπρώχνει τους περισσότερους αταβιστικά είτε στα εικονίσματα είτε στην ασφάλεια της κοινότητας. Η πανδημία αντίθετα αναγκάζει τις εκκλησιές να κλείσουν και τον πληθυσμό να μένει προσεκτικά σε απόσταση ο ένας από τον άλλον.
Η ζωή είναι συναρπαστική γιατί είμαστε κομμάτι της. Δύσκολη να την εννοήσουμε και ποτέ περισσότερο ασφαλής από το ταξίδι πάνω σε μια σχεδία. Κι είναι τότε ιδίως, στα δύσκολα, που αποδεικνύεται η ζωτική ανάγκη της τέχνης, της ποίησης.

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020

Το Σκοτεινό Νησί.




(...) 
Σκεφτόμουν φωναχτά: «Είμαστε στο κατάστρωμα ενός σκυλοπνίχτη. Ένα σκουριασμένο σκαρί που όλο αγκομαχάει και τρίζει, από αυτά που μεταφέρουν τυχαίους επί το πλείστον. Ταξιδεύουμε. Κορμιά στοιβαγμένα όπως όπως, ανάμεσά τους κι εμείς. Η ναυτία. Η ζάλη και οι μυρωδιές, οι δυσωδίες και οι ευωδιές. Η θάλασσα τη νύχτα. Μελανή με τον άσπρο αφρό των κυμάτων. Πεθύμησα τη θάλασσα. Επιτέλους, από τη ναυτία δεν σκέφτομαι».

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020

Ο Jim Jarmusch / Τζιμ Τζάρμους και η εμπειρία της ποίησης.


Δεν θυμάμαι πότε και ποιες ταινίες του είχα δει -πρέπει να είχα δει μια-δυο, όταν ακόμα δεν ξεχώριζα καλά καλά τα πράγματα απ' την ποίησή τους. Σαν ένα μικρό στιγμιότυπο αυτές τις μέρες ανακάλεσα επίσης την πρεμούρα του Μίλτου Σαχτούρη (και εδώ), όταν μου 'λεγε "Πρέπει να δω την καινούργια ταινία του Τζιμ Τζάρμους", μάλλον το Down by Law / Στην παγίδα του νόμου, το 1986. Είχε προηγηθεί το 1984 το Stranger than Paradise / Πέρα από τον παράδεισο. Δεν ξέρω πόσον Τζάρμους πρόλαβε να δει ο ποιητής ούτε αν έπεσε ποτέ στα χέρια του Jarmusch ποίημα του Σαχτούρη, πιο ταιριαστή συνάντηση δεν μπορώ να φανταστώ.