Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Μια πολύ τιμητική αναγγελία.

Προχτές, Δευτέρα 24 Ιουνίου, η Αναστασία Λαμπρία, εκ των συνεκδοτών (Εκδόσεις Ποταμός) του τελευταίου μου βιβλίου, ανήγγειλε (fb) τη μόνιμη συνεργασία μας. Η ανάρτησή της:

"Αντώνης Νικολής & Εκδόσεις Ποταμός
Το Γυμναστήριο έκανε την αρχή τον χειμώνα του '18 και ακολουθεί τον Οκτώβριο του '19 Το Σκοτεινό Νησί. Ο κύκλος μόλις έχει αρχίσει: όλα τα έργα του Α.Ν. παλαιότερα, ξαναδουλεμένα, αναθεωρημένα, νέα, αδημοσίευτα θα εκδοθούν από τον Ποταμό - μια συνεργασία που μας τιμά και μας γεμίζει χαρά."

Τα αισθήματα της χαράς και της τιμής είναι τουλάχιστον αμοιβαία. Να γίνουν, μακάρι, ο καλός άνεμος, η εὔπλοια των έργων στον Ποταμό της Αναστασίας (Λαμπρία) και του Κώστα (Παπαδόπουλου). Είμαι σίγουρος θα γίνουν.
 

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

16 Ιουνίου 2019: δέκα χρόνια μπλογκ Αντώνης Νικολής.

Ήτανε κάποια μέρα τον Ιανουάριο του 2009, ανέβαινα Αθήνα, κι ενώ είχα πολύ λίγες ώρες πριν από την πτήση, μου τηλεφωνεί η Ιωάννα Μπλάτσου, η δημοσιογράφος, θα κάναμε μία συνέντευξη τότε, μου ζήτησε ορισμένες πληροφορίες-φωτοτυπίες απ' το αρχείο μου. Έτρεχα με πολύ άγχος να προλάβω αλλά και να μη χαθεί τίποτε απ' τους φακέλους, με βλέπει ο αδελφός μου ο Θανάσης -ήτανε στο φόρτε τους τα blogs εκείνα τα χρόνια, τα ιστολόγια ή online ημερολόγια-, μου λέει, λοιπόν, γιατί δεν μεταφέρεις όλα τα ντοσιέ (συνεντεύξεις, κριτικές, κείμενα παράλληλα ή επεξηγηματικά) σ' ένα μπλογκ, να είναι άμεσα προσιτά σε όποιον για τον έναν ή τον άλλο λόγο ενδιαφέρεται για τα έργα σου. Στην ουσία θα χρησιμοποιούσα τον χώρο του blog (ιστολόγιου) ως site (ιστοσελίδα ή ιστότοπο), και για άλλους λόγους και γιατί ήταν πολύ ευκολότερος στη χρήση του.
Η πρώτη ανάρτηση έγινε την Τρίτη 16 Ιουνίου του 2009. Έκτοτε, προστέθηκαν άλλες περίπου 760 (καμαρώνω ιδιαίτερα τις κατηγορίες / ετικέτες: Όμηρος - ο πρώτος μυθιστοριογράφος, Αρχαίο μυθιστόρημα, Δεύτερη Σοφιστική, Λουκιανός - ο Σύρος αττικιστής), ενώ οι επισκέψεις των αναγνωστών πλησιάζουν τις 76.000.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, Αντώνης Νικολής.


Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019,
ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
(Γνωστά πρόσωπα του πολιτισμού ερμηνεύουν τα άγνωστα όνειρά τους / Επιμέλεια Μαίρη Αδαμοπούλου / φωτογραφία Μαρία Μπανούτα)

Αντώνης Νικολής


Τα όνειρα λέει η Πηνελόπη στην Οδύσσεια έρχονται είτε απ’ την πύλη την κεράτινη, από σκαλιστό κέρατο, τα αληθινά, είτε απ’ τη φιλντισένια πύλη, τα απατηλά. Τα δικά μου πάλι, παρόλο που επίσης δύο κυρίως ειδών, είναι άλλης υφής, το ένα είδος, σαν ξέφτια σκέψεων ή συνειρμών με αφορμές απ’ τη συμβατική καθημερινότητα, τα πραγματικά να τα ονομάσω, το άλλο είδος, τα όνειρα τα συνθεμένα από εικόνες, σκηνές, ρυθμούς που δεν σχετίζονται άμεσα με εμπειρίες μου και που με παρασέρνουν σε μια κατάσταση περίπου… ενύπνιας έξαρσης, τα δημιουργικά κατά κάποιο τρόπο. Αλλά και, ασχέτως προέλευσης, πραγματικά και δημιουργικά, υποδιαιρούνται ως προς τη διάθεσή τους –να δώσω σχηματικά τρεις διαβαθμίσεις- σε χαρούμενα, σε νηφάλια, σε εφιάλτες.   
Τα δημιουργικά πληθαίνουν σε περιόδους που γράφω, κι όταν εμφανίζονται ξέρω ότι η… καταπακτή γέμισε υλικό που πρέπει να εκτονωθεί. Οι λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες ίσως γενικότερα, είμαστε το οξύμωρο: οι λειτουργικοί… τρελοί. Έχουμε τη δυνατότητα -και τότε δημιουργούμε- να κατεβαίνουμε ξύπνιοι στις… γαλαρίες του ασυνειδήτου. Ένα είδος έμφρονος διαταραχής ή εν εγρηγόρσει ύπνωσης. Κατεβαίνουμε εκεί απ’ όπου ορμώνται και τα όνειρα, όσα αποδεικνύονται αληθινά ή, και που μάλλον είναι το ίδιο, όσα κουβαλούνε μέρος από την πρώτη ύλη των μύθων. Είναι και ο λόγος που, όταν για τη μια ή την άλλη ανάγκη χρειαστεί να πεταχτούμε εν ώρα γραψίματος πάνω στον κόσμο τον πραγματικό, πρέπει να κλείσουμε καλά πίσω μας την… καταπακτή, να νιφτούμε με κρύο νερό, σαν όταν σηκωνόμαστε απότομα από τον ύπνο…

Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

Ιστορία.


Τόσο οι κομμουνιστές το 1917 όσο και οι εθνικοσοσιαλιστές / ναζί του μεσοπολέμου περιέβαλαν κατ' αρχάς με ανοχή έως στοργή τους αντίστοιχους του καιρού τους ακτιβιστές ΛΟΑΤΚΙ. (Όχι δίχως ιδιοτέλεια: όταν οι ΛΟΑΤΚΙ χρησιμοποιούνται ως στελεχικό δυναμικό, η καταπίεση, η ντροπή, οι ενοχές τους μεταβολίζονται σε εξαιρετικής ποιότητας δυναμισμό και δραστηριότητα. Πρώτα διδάξαντα κι από αιώνες τα θρησκευτικά ιερατεία...)
Μέχρι που (κομμουνιστές και ναζί) γίνανε καθεστώτα βέβαια, πήραν, καταπώς λέγεται, εκτός από την κυβέρνηση και την εξουσία. Ύστερα εκδίπλωσαν απροκάλυπτα αυτό που αναπόδραστα ήταν: τα πλέον φονικά τέρατα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Την τύχη που επιφύλαξαν στους ΛΟΑΤΚΙ την ξέρουμε επίσης.