Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

(Χαράλαμπος Νικολής) x 3.

Κατά σειρά ηλικίας, ο Χαράλαμπος Νικολής του Αντωνίου (και 1, 2), ο παππούς, και οι εγγονοί, ο Χαράλαμπος Νικολής του Θανάση και ο Χαράλαμπος Νικολής του Λάμπρου, πριν από λίγες μέρες.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Ο Λουκιανός, ο πίνακας του Αετίωνα και η απόδοσή του από τους Ραφαήλ και Σοντόμα.




Στην εισαγωγή (ή έκφραση όπως ονομάζεται το είδος του λόγου στη ρητορική) του Λουκιανού «Ἡρόδοτος ἢ Ἀετίων», το ολιγοσέλιδο κείμενο που εκφώνησε στη Μακεδονία, σε ακροατήριο Μακεδόνων, συνδέει συνειρμικά το μεγάλο ιστορικό από την Αλικαρνασσό Ηρόδοτο με το ζωγράφο Αετίωνα, διότι με τον τρόπο που ο πρώτος σκέφτηκε να γνωστοποιήσει το έργο του, να το παρουσιάσει δηλαδή στο πανελλήνιο κοινό των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι κι ο Αετίωνας τον σπουδαίο πίνακά του που απεικόνιζε τους γάμους του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τη Ρωξάνη, τον εξέθεσε και αυτός στη διάρκεια των Ολυμπιακών, και έκανε τόση εντύπωση, που ένας από τους Ελλανοδίκες, ο Προξενίδας, τον πήρε για γαμπρό του, του έδωσε την κόρη του.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Δυο λόγια για το Μισθοφόρο από την Εύα Μαθιουδάκη στο fb.

Να εδώ στο γραφειάκι μου σήμερα τέλειωσα το βιβλίο του Αντώνη Νικολή "Ο θάνατος του μισθοφόρου", Εκδόσεις Το Ροδακιό.
Δεν μιλώ σαν ειδικός.
Ως αναγνώστρια όμως το βιβλίο αυτό με καθήλωσε, με δυσκόλεψε, με φουρτούνιασε.
Πρώτα πρώτα ο Αντώνης είναι ένας ευσυνείδητος και χαρισματικός δουλευτής του λόγου. Αλλά κυρίως τίμιος και παστρικός, τον θαύμασα!
Ένα έργο που η μυθοπλασία έρχεται από πολύ μακριά. Από το σπέρμα της αρχαίας τραγωδίας, από την ενοχή των υποκειμένων...
Ένα μυθιστόρημα με καρδιά, με χυμούς και αγνότητα με εκφραστική τελειότητα που αποδραματοποιεί το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον και ξεφεύγει από τους αυτοπεριορισμούς του.

Λουκιανού: Λεξιφάνης / Μάλιστα δὲ Χάρισι καὶ Σαφηνείᾳ θῦε.



Ο Λεξιφάνης, στο ομώνυμο κείμενο του Λουκιανού, είναι ένας υπεραττικιστής, ακραίος αρχαϊστής, στην πραγματικότητα ένας άμουσος και αγράμματος που επιδεικτικά χρησιμοποιεί στην ομιλία του πολλούς αρχαϊσμούς – βαρβαρισμούς. 
Τον Λεξιφάνη αναλαμβάνουν να θεραπεύσουν ο Λυκίνος, –Λυκίνος, το φιλοσοφικό ψευδώνυμο του ίδιου του Λουκιανού-, και ο γιατρός Σώπολις, ο οποίος τού δίνει να πιει καθαρτικό φάρμακο, (που καθώς το καταπίνει από το γουργούρισμα νιώθει σαν να καταπίνει εγγαστρίμυθο), με αποτέλεσμα απ’ όλες τις εξόδους του σώματος να αποβάλλει ακραίους λεκτικούς τύπους, όπως το μῶν και το κᾆτα και το ἦ δ’ ὃς κ.τ.ό.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Λουκιανού: Ἑρμότιμος ἢ περὶ αἱρέσεων / απόσπασμα.



Ο Ἑρμότιμος ἢ περὶ αἱρέσεων, ο εκτενέστερος διάλογος και έργο του Λουκιανού, αναφέρεται στο προσφιλές στο συγγραφέα ζήτημα της συνέπειας ανάμεσα στις θεωρητικές αναζητήσεις και τον πρακτικό βίο των φιλοσόφων του καιρού του. 
Ο Ερμότιμος, ένθερμος οπαδός της Στωικής φιλοσοφίας, συζητάει με τον Λυκίνο, -Λυκίνος, το φιλοσοφικό ψευδώνυμο του ίδιου του Λουκιανού-, τους λόγους που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη φιλοσοφική αἵρεσιν (επιλογή). Αν η απάντηση είναι η εὐδαιμονία (που τη συναπαρτίζουν μεταξύ των άλλων η πραότητα, η αοργησία, η γαλήνη, ό,τι τέλος πάντων ευαγγελίζονται οι Στωικοί), τότε ματαιοπονεί, τον πείθει ο Λυκίνος, καθώς ουδείς την κέρδισε ή θα την κερδίσει -ας παρατηρήσει προσεκτικότερα τον ίδιο το δάσκαλό του-, κι ας μη χάνει άδικα τον καιρό του. 
Το παρακάτω (παρ. 11) αποτελεί ενδεικτικό απόσπασμα.

ΕΡΜΟΤΙΜΟΣ: Δεν έχω χρόνο, Λυκίνο, να πιάσω κουβέντα μαζί σου γι’ αυτά. Σπεύδω κιόλας αμέσως ν' ακούσω το δάσκαλό μου, μην και μείνω εντελώς πίσω, κι ύστερα δεν τον καταλαβαίνω.

ΛΥΚΙΝΟΣ: Ψυχραιμία, φίλε μου. Για σήμερα ανακοινώθηκε ακύρωση του μαθήματος. Επομένως, μην μπεις άδικα στον κόπο.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Ο θάνατος του μισθοφόρου / αναφορά στο The Books’ Journal.

The Books' Journal (τεύχος 72, Δεκέμβριος 2016, σελ. 60), στα "Βιβλία για τα Χριστούγεννα / επιλογή με εκδόσεις που αξίζει να διαβάσετε", πάλι από την Κατερίνα Σχινά, που επαναδιατυπώνει την πρώτη παράγραφο από την εκτενή κριτική της στην Καθημερινή της 20 Νοεμβρίου 2016
"Αντώνης Νικολής, Ο θάνατος του μισθοφόρου. Το σώμα που απολαμβάνει, το σώμα που υποφέρει, το σώμα που φθίνει, πεθαίνει, αποσυντίθεται∙ η ερωτική επιθυμία και η σεξουαλική αναμέτρηση -στον έναν πόλο της οποίας ακτινοβολεί ο θρίαμβός της και στον άλλο καραδοκεί η μοναξιά της∙ το απρόοπτο, που καταλύει τη γραμμικότητα του βίου, ανατρέπει κανονικότητες, μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε μια ηθική και πνευματική κόλαση∙ η αγωνία και η βαθύτατη θλίψη της ενοχής∙ η ανάγκη για τιμωρία∙ ο πόθος για αυτοεκμηδένιση: θέματα που αλληλοσυμπλέκονται στο μυθιστόρημα του Αντώνη Νικολή, άλλοτε λανθάνουν στην επιφάνεια της αφήγησης και άλλοτε κυριαρχούν καταλυτικά, σε μια γραφή ελαστικής υφής που αγγίζει τα άκρα, αναδιπλώνεται, αυτοαναφλέγεται, εκρήγνυται. Κ. Σχ."