(Ακράγαντας, Κοιλάδα των Ναών, 9/7/2017.)
Το φυσικό ανάγλυφο της Σικελίας, τη εξαιρέσει της Αίτνας, θυμίζει πεδινή ή ήπια ορεινή Κρήτη. Οι πόλεις, όπως σχεδόν όλες της Ιταλίας, συνιστούν κι εδώ μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία. Κατάνη / Catania, Μεσσήνη / Messina, Πιάτσα Αρμερίνα, Ταυρομένιο / Taormina, Συρακούσες / Siracusa, Νότος / Noto, Ραγκούσα, Ακράγαντας / Agrigento, Παλέρμο, όσες πρόλαβα να επισκεφτώ. Λέω, η οικειότητα -νησιώτης της Μεσογείου κι ελόγου μου- μπορεί να 'ναι από την κοινή θάλασσα, ίσως απ' τα μνημεία της αρχαίας ιστορίας ή και τα χνάρια της ελληνικής γλώσσας στα τοπωνύμια, το πιθανότερο, όμως, από το ίδιο αστικό πράσινο που άλλωστε οι Ιταλοί επέλεξαν (μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία ρυμοτομίας / αρχιτεκτονικής) και για τα Δωδεκάνησα, ιδίως τη Ρόδο και την Κω: τις ποικιλίες των φίκων, τα πλατάνια στις δενδροστοιχίες κεντρικών δρόμων, τα φοινικοειδή, τις πικροδάφνες σε δενδρώδη ανάπτυξη. Περίπου σαν μια μυστική δίοδος για να βγω από τις οικείες πόλεις (της Κω και της Ρόδου) στις συγγενικές τους μεγαλύτερες, και γι' αυτό επιτέλους γοητευμένος.
(Πιάτσα Αρμερίνα, Villa Romana del Casale, 3/7/2017.)
(Catania, Piazza Vincenzo Bellini, 3/7/2017.)
(Ακράγαντας, Κοιλάδα των Ναών, 9/7/2017.)
(Agrigento, παραλία San Leone, 9/7/2017.)
(Παλέρμο, 10/7/2017, σε panineria και focacceria στην Piazza Marina για το panino con la milza, παραδοσιακό τοπικό ψωμάκι με φέτες μοσχαρίσιας σπλήνας και πνευμονιού, τυρί caciocavallo και λεμόνι, κάπως βαρύ αλλά νόστιμο.)
