Την περασμένη εβδομάδα, πάλι με τους γονείς μου, και πάλι για μία επέμβαση ρουτίνας, βρέθηκα στη Ρόδο, αυτή τη φορά τρεις μέρες μόνο. Μαλακός Νοέμβριος, ήλιος, η ροδίτικη ώχρα φθινοπωρινή, πιο μελιά το μεσημέρι, κάπως γκριζαρισμένη το απόγευμα.
Καμιά - μιάμιση ώρα προτού σκοτεινιάσει, βγαίναμε με τον (ογδονταεξάχρονο) πατέρα μου για βόλτα (Νιοχώρι, Μαντράκι, Παλιά Πόλη), περπατούσαμε στο δικό μου τέμπο, ο πατέρας μου να ιστορεί ασταμάτητα, και στις ανηφοριές, και σημειωτέον μέχρι το τέλος του ωριαίου περπατήματός μας δίχως ίχνος λαχανιάσματος. Τον καμάρωνα, απολάμβανα και τις ιστορίες του.
Κάποια στιγμή στον παραλιακό, από τον περισπασμό των δυνατών εικόνων, τον διακόπτω, "Μπαμπά, και στην Κω, και ιδίως στη Ρόδο, και πριν ένα μήνα και τώρα, έχω πολύ συχνά την εντύπωση ότι βρίσκομαι Σικελία. Κατάνια, Συρακούσες, και πολύ περισσότερο Παλέρμο. Η αρχιτεκτονική; -η πολεοδομία; -το αστικό πράσινο;". "Να μην απορείς καθόλου", μου απαντά, ο οποίος επίσης έχει επισκεφτεί τη Σικελία, "σχεδόν όλοι οι διοικητές της Δωδεκανήσου επί ιταλοκρατίας ήτανε Σικελοί".
Και λόγω της εξαιρετικής του μνήμης -θα με εξέπλησσε να μη θυμάται σωστά-, δε θα ερευνούσα την ιστορική ακρίβεια της πληροφορίας, και επιπλέον γιατί μου αρκούσε, ακόμα κι αν ήταν μόνο για να δέσει εκείνο το ωραίο απομεσήμερο τη Ρόδο με το Παλέρμο, ή τους Σικελούς με τους Ροδίτες στο τέλος της δεκαετίας του '30 όταν τον έφερε παιδάκι με το καΐκι του στη Ρόδο, για τις αμυγδαλές του, ο παππούς του, ο καπετάν Μάρκος Τριανταφύλλου, ή τον εγγονό τον καθισμένο στα πόδια του καπετάνιου μ' εκείνον το μαύρο, ένα γκαρσόνι σε καφενείο της Παλιάς Πόλης, που τον σερβίρει να πιει για πρώτη φορά στη ζωή του αγελαδινό γάλα -ανήκουστο ακόμα τότε στο χωριό του, την Κέφαλο της Κω, να πίνει άνθρωπος το γάλα της αγελάδας-, και άλλα πολλά, γλαφυρά όλα, και αφηγήματα της Μεσογείου.
Αλλά και προχτές, που κάτι έλεγα σχετικό με τους φίκους σε Δωδεκάνησα και Σικελία σε αυλή φυτωρίου εδώ στην Κω, "Μα", πετιέται ο ιδιοκτήτης, "δεν το ξέρεις ότι οι πιο πολλοί στη Δωδεκάνησο τις παραγγελίες μας τις κάνουμε σε μεγάλα φυτώρια της Σικελίας;".
Από το ίδιο ταξίδι, άλλες δύο αναρτήσεις (1, 2).
