Το επόμενο τρίμηνο - τετράμηνο θα διορθώνω εντατικά το πρώτο μου πεζό, τη νουβέλα
Το Σκοτεινό Νησί. Από καιρό διεκδικεί μέσα μου ένα είδος αποκατάστασης. Δεκαεπτά χρόνια μετά την αρχική εκδοχή του σε θεατρική μορφή, και μια δεκαετία μετά τη μετατροπή του σε πρόζα, τότε που από τη λυτρωτική παρόρμηση να απομακρυνθώ από το θέατρο, (μαζί με τη χαρά επιτέλους να σαρώνονται όλα τα προσκόμματα, όπως ένα ποτάμι με ορμητική ροή απομακρύνει λογής μπάζα από την κοίτη του, ό,τι με κράταγε θέλω να πω μακριά από την πεζογραφία, και μάλιστα της μακράς έκτασης),
Το Σκοτεινό Νησί ξεχώρισα και πήρα μαζί μου φεύγοντας, αλλά και μ' όσα κατέκτησα έκτοτε, πολλά μικρά - μεγάλα της τέχνης μου μυστικά σε τούτη την εντωμεταξύ καλύτερη δεκαετία της ζωής μου, επιστρέφω από σήμερα σαν με τρυφερότητα σ' αυτό το ενδιάμεσο, όμως και πρώτο ολόκληρο διάβημα της αυθεντικής συγγραφικής μου ζωής, να το φροντίσω, να το επιμεληθώ, να του αποδώσω την τιμητική πρώτη θέση ανάμεσα στα κατοπινά αγαπημένα.
Τους επόμενους τρεις - τέσσερις μήνες, λοιπόν, θα αραιώσω τις αναρτήσεις -όσοι με παρακολουθείτε, μην ανησυχήσετε. Θα λείπω για καλό σκοπό.
[Manuel Moncayo (1989-).]
