"Περίμενα να περάσουν και δύο μέρες αφότου το τελείωσα, για να κατακαθίσουν όλα αυτά που γέννησε το συγκεκριμένο βιβλίο και να δω αν η γεύση που είχα γυρίζοντας το οπισθόφυλλο, θα είχε και επίγευση. Ε, λοιπόν, έχει και είναι βαθιά.
Είναι τόσο καλογραμμένο, που σε ρουφάει από την πρώτη σελίδα. Τόσο, που έφτασα κάπου στις πενήντα για να συνειδητοποιήσω ότι είναι γραμμένο σε πολυτονικό.
Άμεσο, προκλητικό, τολμηρό, σκληρό και τρυφερό μαζί, ερωτικό, αλλά και δυναμικό, μου έδωσε την εντύπωση ότι παίρνει μια φιλική αγκαλιά με το δεξί την ελληνική κοινωνία, την ώρα που της δείχνει το μεσαίο δάχτυλο με το αριστερό.
Καμιά αυθεντία στην λογοτεχνία δεν είμαι, ειδικά στην ελληνική, αλλά σε όποιον διαθέτει λίγο χρόνο για διάβασμα και δεν θέλει να τον χάσει με δηθενιές και λεκτικές φιοριτούρες, αλλά να τον επενδύσει σε τέχνη με ουσία, ο Αντώνης Νικολής είναι σίγουρα στις προτάσεις ή τα δώρα που θα έκανα."
(Η φωτογραφία από το χρονολόγιο / facebook του Άντη Ζέρβα.)
