Για λίγες μέρες στην Κρήτη.
Δεν γινόταν να μην επισκεφτώ στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης του Ηρακλείου τη μικρή όμως
ενδεικτική και πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση έργων του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994).
Στο ίδιο Μουσείο φιλοξενείται
μόνιμα και Συλλογή Νίκου Καζαντζάκη, το αυθεντικό γραφείο
του μεγάλου συγγραφέα απ’ το σπίτι του στην Αντίμπ της Γαλλίας (η βιβλιοθήκη, τα
έπιπλα, τα προσωπικά του αντικείμενα, χειρόγραφα έργων και μερικές από τις
πρώτες εκδόσεις των βιβλίων του σε διάφορες γλώσσες).
Στο Ιστορικό Μουσείο
Κρήτης ήμουν προχτές∙ χτες με σύρανε άλλοι συνειρμοί στο Ακρωτήρι των Χανίων, στον τάφο του εθνάρχη. Το ένιωσα τη στιγμή που κινούσα να φύγω: εδώ, σαν από τάμα,
θα ’ρχομαι έως ότου λυτρωθεί η πατρίδα απ’ τον χειρότερο εχθρό της, τον κακό
της εαυτό δηλαδή. Μου διέφευγε πως χτες ήταν και η επέτειος του θανάτου του Ελευθέριου Βενιζέλου (23 Αυγούστου 1864 -
18 Μαρτίου 1936). Σημαδιακό, μακάρι.
Κανένας τόπος δεν με
συγκινεί όσο η Κρήτη.
