(Αλέκος Φασιανός, Νάρκισσος, 2003)
Προ διετίας έπεσα πάνω σε ανάρτηση εκδότη που ισχυριζόταν ούτε λίγο ούτε πολύ πως τον άφηναν αδιάφορο κείμενα λογοτεχνικά με ποιότητα γραφής, με οικονομία στη μορφή, ότι εκείνος τα ήθελε ας ήταν και κακογραμμένα και φλύαρα, αλλά κάπως να του έκαναν... τζιζ. Από κάτω γνωστή κριτικός επικροτούσε την άποψη (του και... εργοδότη της) μ' ένα μονολεκτικό: "Έτσι!".
