Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

Η Συζήτηση με τον Κώστα Μοστράτο στον 9,84.


Το Σάββατο 20-1-2024, στη ραδιοφωνική εκπομπή Αθήνα το φελέκι σου, 10.00 με 12.00. -στο δεύτερο μισό της.

Νομίζω η καλύτερη δημόσια κουβέντα για έργο μου που είχα ποτέ. 

Ευχαριστώ τον Κώστα Μοστράτο με όλη μου την καρδιά.  

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024

Και τώρα η εχθροπάθεια των δεξιών.

Ο γιατρός που ανακάλυψε την ομοφοβία και πολέμησε τις προκαταλήψεις. Τι φοβούνταν στους ομοφυλόφιλους

Περάσαμε το μισό 2023 μες στην εχθροπάθεια των συριζαίων, τη λυσσαλέα επιθετικότητά τους όσο διαισθάνονταν πως χάνανε για δεύτερη τετραετία την πρόσβαση στο (φαυλεπίφαυλο) γκοβέρνο. Εδώ και κάμποσες μέρες ξεχύθηκε η άλλη εχθροπάθεια –ἵνα μὴ εἴπω σκατίλα–, η ακραία ομοφοβία των δεξιών. Απορίας άξιον: είναι τόσο πολλοί οι δεξιοί κρυπτο-αμφιφυλόφιλοι με κακή/αβέβαιη/ανασφαλή απώθηση του ομόφυλου προσανατολισμού τους; Ανησυχούν για τους εαυτούς τους, για τους γιους, για τους γαμπρούς τους; Μία λογική απάντηση θα ήταν ότι πρόκειται για μικροαστούς του κερατά επίσης, εξαρτώμενους ποικίλως από το ίδιο (φαυλεπίφαυλο) κράτος.

Ή μήπως και πάλι λάθος γενικεύουμε κρίνοντας από Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και δημοσκοπήσεις; Γιατί και στα δυο, ο υπέροχος λαός μας απόδειξε πως σταθερά ψεύδεται.

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2024

Μωρά σε γκέι καρότσια.

Ο Ντέιβιντ και ο Ιωνάθαν αγκαλιάζονται. Λεπτομέρεια από το μεσαιωνικό χειρόγραφο La Somme le roy, περ. 1300. 

Δημοσιεύτηκε, The Books' Journal (web), Πέμπτη, 11 Ιανουαρίου 2024.

Μωρά σε γκέι καρότσια

Στα βαθιά ή και ενίοτε στα πολύ ρηχά της σκέψης ενός που αντιδρά στη θεσμοθέτηση της ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών, προβάλλει η φοβία μιας αλυσιδωτής γενικευμένης κοινωνικής διάλυσης. Αν συμβεί και αυτό, η κατρακύλα ύστερα θα σταματήσει πού; Κάτι σαν τον τρόμο απ’ τα Σόδομα και Γόμορρα του κατηχητικού.

Και όμως, η όλη υπόθεση θα μπορούσε να ιδωθεί και αλλιώς.

Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ιδιαίτερα οι ομοφυλόφιλοι άντρες, ανήκουν στις επιδραστικότερες, αποτελούν ίσως την επιδραστικότερη ομάδα του πληθυσμού. Θυμάμαι τον μακαρίτη τον θειο μου να λέει στον πατέρα μου: «Βρε Χαράλαμπε, φοράγαμε τα σώβρακα, βάλανε οι ομοφυλόφιλοι (ναι, έτσι, ο εν λόγω δεν θα ξεστόμιζε “αδερφές” ή “πούστηδες”) τα σλιπ, τους κράζαμε, έπειτα τα φορέσαμε όλοι, μετά τα μίνι σλιπ, σιγά σιγά τα φορέσαμε κι αυτά, τώρα που γυρίσανε στα μποξεράκια αυτοί, στα σώβρακα δηλαδή, πάλι τους κράζουμε!»

Αφ’ ης στιγμής δόθηκε στους ΛΟΑΤΚΙ+ το σύμφωνο συμβίωσης, τουτέστιν ο κατεξοχήν νομιμοποιητικός παράγοντας, δηλαδή το κράτος, κατέστησε νόμιμο τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, το μάθατε-δεν το μάθατε σταδιακά σκάσανε σε συνοικίες, σε γειτονιές, ακόμη και σε χωριά ζευγαράκια ΛΟΑΤΚΙ+, όχι πια διακριτικά και στην άκρη, αλλά θαρρετά και ομολογημένα. Και τώρα όσο ποτέ επιδραστικοί έχουν την προσοχή όλη στραμμένη πάνω τους. Επηρεάζουν με την εμφάνιση, την έκφραση, τον τρόπο της ζωής τους. Δηλαδή πώς; Ζευγάρια νόμιμα αλλά και καταδικασμένα (από ιερατείο και παλαιοδεξιούς), να περνούν τον χρόνο τους επιδιδόμενα ασύστολα στο σεξ, ταξιδεύοντας από τη μια στην άλλη άκρη του πλανήτη, ποστάροντας “σέλφις” από τις (γατο-/σκυλο-) οικογένειές τους.

Ξαναδείτε τώρα τους συνομηλίκους τους ετεροφυλόφιλους (ή αμφιφυλόφιλους που “επιτυχώς” απώθησαν τον ομόφυλο προσανατολισμό τους, για τους οποίους άλλωστε ανέκαθεν η όλη φασαρία), πόσο συχνά, θεατές εξουθενωμένοι του παραπάνω πανηγυριού, περιφέρονται ανόρεκτοι, με υποτυπώδη σεξουαλική ζωή, ανάμεσα στην πρωινή δουλειά και στις βραδινές σειρές βυθισμένοι στο κινητό, βολτάροντας τον σκύλο στα πάρκα. Μιλήστε λίγο μαζί τους, ακούστε πόσο απωθητικό τούς ακούγεται ό,τι άλλο έξω από το πανηγύρι της προηγούμενης παραγράφου…

Εντωμεταξύ ιερατείο και παλαιοδεξιοί ταμπουρωθήκανε στην υιοθεσία και την παρένθετη κύηση. Με διάθεση σχεδόν μοχθηρής εκδικητικότητας. Ε, δεν θα τους το επιτρέψουμε κι αυτό! Δηλαδή ποιο, αγαπητοί κήνσορες; Να κυκλοφορούν με το παιδάκι τους στο καρότσι, να τρέχουν σε σταθμούς και νηπιαγωγεία, σε σχολειά και φροντιστήρια, ύστερα κιόλας μην… ίσως αφυπνίσουν στους ποικίλους ετεροφυλόφιλους απέναντι, για τους οποίους είναι τόσο πιο εύκολο να γεμίσουν με παιδάκι ένα καρότσι, την επιθυμία να ζήσουν κι εκείνοι την πολυπόθητη στους ΛΟΑΤΚΙ+ πλήρη οικογένεια;

Το να είσαι αντιδραστικός είναι κατ’ αρχάς ένδειξη ευήθειας –ανοίξτε ένα λεξικό, επιλέγω τη λέξη από ευγένεια.

Συζητούσα με τον ενενηντατριάχρονο πατέρα μου τα σχετικά, του θύμισα την περίφημη φράση από τον αριστουργηματικό Γατόπαρδο του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα: «Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα ν' αλλάξουν». Μου λέει, «Κάνε μου το λιανά αυτό». «Αναλογίσου τη φαμελιά του πάππου σου», του απάντησα, «και φαντάσου έπειτα τη μελλοντική του εγγονού σου: για να κρατηθεί η ουσία, η οικογένεια, χρειάστηκε ν’ αλλάξουν όλα. Το ίδιο και συνολικά η κοινωνία. Ήταν αναγκαίο να παραμείνει η κοινωνία καθ’ αυτήν, και για να γίνει βέβαια αυτό χρειαζόταν ν’ αλλάξουν όλα, ή μήπως δεν άλλαξαν;»

ΥΓ. Η πιο βαθιά, η πιο αληθινή ευτυχία είναι όποτε διαστέλλεται στη συνείδησή μας το βίωμα του χρόνου. «Τι ωραία που περάσαμε! Ξεχαστήκαμε…» Βιώνουμε διεσταλμένο τον χρόνο κυρίως όταν είμαστε παιδιά και έφηβοι, όταν δημιουργούμε (όσοι δημιουργούμε), και… εξ αντανακλάσεως όσοι μεγαλώνουμε παιδιά. Βαθύ αλλά και φευγαλέο πράγμα η ευτυχία, όμως νομίζω δεν είναι άλλη.