Μάκης Πανώριος: Το ελληνικό φανταστικό διήγημα, τόμος ΣΤ', από τις εκδόσεις Αίολος.

Αντώνης Νικολής

γυναίκες στα ράφια του μανάβη

                                              

                                           

ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΣΩΣΤΑ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 21^ου, όπως αριθμούσαν τότε τους αιώνες, ή περίπου στο δικό μας 1^ο προ καταστροφής (1^st b. c.), το πιθανότερο στα μέσα του. Το εύρημα μας το προσκόμισε εδώ η καλή συνάδελφος της Εφορείας Εναλίων, η Μαρία η Τσίρος, (τη θυμάσαι, εκείνη με τις πολύ ανοιχτές πλάτες), από καταδύσεις της βορειοδυτικά στη βραχονησίδα του Λυκαβηττού -με μια επιφύλαξη μόνο να ελέγξουμε ξανά τις συντεταγμένες- στη θέση Σεπόλια ή ίσως Πατήσια. Αγαθή τύχη -εκτιμώ- διαφύλαξε το εύρημά μας, ένα DVD-Rom τυλιγμένο σε νάιλον και «χτισμένο» μέσα σε κύβο μπετόν. Προφανώς θα παράπεσε στο τσιμέντο πριν από την πήξη του, ποιος ξέρει από ποια απροσεξία του ή της κατόχου του.

Η πρώτη Διονυσία.

Με την Τζούλια Τσιακίρη (των εκδόσεων Τὸ Ροδακιὸ) κρατάμε το πρώτο δεμένο αντίτυπο της Διονυσίας, το απόγευμα της Δευτέρας 19 Μαρτίου, στο καθιστικό του σπιτιού της στην Απόλλωνος. Μας φωτογραφίζει από το κινητό της Τζούλιας η Άννα Κοκκίνου. (Λεπτομέρειες: στην ψάθινη πολυθρόνα η Καζού, καθόλου στημένη σε αντίθεση με μας, οι πίνακες πίσω μας στην πλάτη του καναπέ, από τους λίγους που απέμειναν μετά τον πλειστηριασμό υπέρ της βιβλιοθήκης Βασίλη Διοσκουρίδη νωρίτερα τρεις εβδομάδες.)