Με περίμεναν.

Επέστρεψα στο νησί προχτές. Δεν τα προλαβαίνω πάντοτε, συνήθως απουσιάζω τέτοιες μέρες, τις περισσότερες χρονιές τα βρίσκω μετά το πέρας της ανθοφορίας τους, με τα πέταλα ξερά. Τα νερακίζια όπως τα λέμε εδώ στο νησί, τους άγριους νάρκισσους, τα μανουσάκια αλλού.
Τα νερακίζια είναι οι πρώτοι βολβοί που ανθοφορούν στα μέρη μας, στις αλκυονίδες συχνότερα, προοιωνίζονται όπως κι εκείνες την άνοιξη.

Εύα Μαθιουδάκη: Το Σκοτεινό Νησί.

Μία ευαίσθητη ανάγνωση της καλής και γενναιόδωρης συγγραφέως Εύας Μ. Μαθιουδάκη [oanagnostis.gr (11/01/2020)].

Ο δρόμος του συγγραφέα είναι τραχύς, …μεταγράφοντας για δεύτερη φορά το θεατρικό του έργο «Το Σκοτεινό Νησί» 2001, που κυκλοφόρησε ως νουβέλα το 2008 από την Εμπειρία Εκδοτική, και επανακυκλοφορεί αναθεωρημένο-διορθωμένο από τις Εκδόσεις Ποταμός, Νοέμβριος 2019, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Αντώνης Νικολής, νιώθει την ανάγκη να μας επανασυστηθεί με ένα έργο που ενώ είναι το πρώτο του, αποτελεί μια καθοριστική και αδιαμφισβήτητη κατάκτηση στη δημιουργική του πορεία.
Ο Αντώνης Νικολής είναι από τους πλέον σοβαρούς τεχνίτες της γλώσσας. Η νουβέλα που μας παρουσιάζει είναι δουλεμένη και φτασμένη σε μια σιγουριά σχεδόν κλασική, διατηρώντας την έντονη θεατρικότητά της. Γιατί ο Νικολής, σε όσους δεν είναι γνωστό, είναι κλασικός φιλόλογος, ακούραστος μελετητής της αρχαίας ελληνικής γραμματείας αλλά και του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου.

Αύριο, στην εκπομπή ''Αθήνα το Φελέκι σου'', 11.00-12.00, στον Αθήνα 9.84, στους 98,3.

Θα συζητήσουμε με τον Κωνσταντίνο Μοστράτο για Το Σκοτεινό Νησί.

Αυτούσια η αναγγελία του Κ. Μ. (στο fb):

"Αύριο, 11 Ιανουαρίου, δύο πολύ αγαπημένοι μου συγγραφείς στο Φελέκι. Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου θα μας μιλήσει για το τελευταίο της βιβλίο, το πολυαναμενόμενο δεύτερο μέρος της Τριλογίας της Πρέσπας, την ''Κεχριμπαρένια έρημο'' (εκδόσεις Καστανιώτη), ενώ ο Αντώνης Νικολής θα είναι στο στούντιο για την αναθεωρημένη έκδοση της νουβέλας του ''Το Σκοτεινό Νησί'' (εκδόσεις Ποταμός).
''Αθήνα το Φελέκι σου'', κάθε Σάββατο, 11:00-12:00, στον Αθήνα 9.84 και στους 98,3."

Μνημείο που αγλαΐζει την Αθήνα. Στην οδό Ξενοκράτους.

Βρίσκεται στο κατωφερές αλσύλλιο επί της Ξενοκράτους καμιά διακοσαριά μέτρα πριν από το 48 των εκδόσεων Ποταμός. Μνημείο άλλο στην πόλη που να με συγκίνησε περισσότερο δεν θυμάμαι. Έχω από καιρό τις φωτογραφίες στο κινητό μου, έχω αναλογιστεί αρκετά πόσο διαφορετική, καλύτερη ως ἄστυ θα ήταν η Αθήνα, οι πόλεις της χώρας όλης, η Ελλάδα ως σύνολο θεσμών, αν ήμαστε (ή έστω είμαστε) σε θέση να τιμήσουμε όσους όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υποστήριξαν την ήπια, την αργή, τη συντεταγμένη, τη δύσκολη όμως ασφαλέστερη αστικοποίηση της χώρας. Και έκτοτε, και γενικότερα, όσους, ελάχιστους, αποφεύγουν κατά το δυνατόν τη βαρβαρότητα της σκέψης: τις ηθικολογίες, τις αισθηματολογίες, τις ιδεολογίες.

Ο Αρκάς και η ποίησή του.

Άλλαξε η πολιτική κατάσταση, κι ο Αρκάς ξαναβρήκε τη γλύκα, την ευγένειά του. Την ποίησή του δεν την είχε χάσει στιγμή, εννοείται. Τουναντίον: διαφύλαξε με πολύ κύρος την αρχαία απέχθεια των κωμικών προς τους σαλταδόρους δημαγωγούς.