Η περήφανη γυναίκα, η φωνή του Cabo Verde, απεβίωσε το περασμένο Σάββατο 17 Δεκεμβρίου σε κλινική του τόπου της, στο Μιντέλο του Σάο Βισέντε. Μας γνώρισε τα mornas, τα τραγούδια της μικρής νησιωτικής χώρας της.
Τη φωνή της την έχω συνδέσει συνειρμικά με τα απογεύματα στο Λιβυκό, στη Νότια Κρήτη, εκεί, οδηγώντας το παλιό αυτοκινητάκι μου, δεν έλεγα να ξεκολλήσω από τις κασέτες της, από τις πλέον μακροχρόνιες μουσικές εμμονές μου. Τότε, το 1997. Θα γινόταν βέβαια αργότερα και η κύρια πύλη προς την καμποβερντιανή μουσική και τα στέκια της στη Λισαβόνα, τη μαγική σκηνή του B. Leza μέχρι πριν από λίγα χρόνια (προς τιμήν του θείου της με το ψευδώνυμο B. Leza από την πορτογαλική λέξη beleza που σημαίνει ομορφιά, αυτού που τη μύησε στο τραγούδι), αλλά και τα γεύματα μετά μουσικής τα μεσημέρια Τρίτες και Πέμπτες στην Καμποβερντιανή Ένωση, τα ρεσιτάλ στην Aula Magna, όπως και τους πολύ όμορφους ανθρώπους, στην όψη και στην κίνηση, τους συμπατριώτες της.
Με ήπια μελαγχολία και με ήπια κατάφαση στη ζωή, απόγευμα, κοιτάζει γελαστή την κάμερα, καθισμένη σε ξύλινη καρέκλα με ψαθί, με τα πέλματα χαλαρά και γυμνά, ύστερα, όταν δε θα την καταγράφει πια κανείς, θα στείλει το βλέμμα ήσυχα και θαρρετά μακριά πέρα στον ωκεανό.
