Ο Γκορ Βιντάλ εξέλιπε. Δυνατό μυαλό και συγγραφέας. Ειρωνεία, σαρκασμός, ιδιοφυΐα. Με θαυμαστή οικονομία στα μυθιστορήματά του (κρίνοντας από τα τρία που γνωρίζω): τον
Ιουλιανό (1964), τη
Δημιουργία (1981), το
Σε ζωντανή μετάδοση απ' το Γολγοθά (1992). Η Αντιόχεια, η ωραιότερη πόλη της όψιμης αρχαιότητας, οι ναοί, τα πλήθη, οι τελευταίες εκλάμψεις ενός κόσμου που αλλάζει άρδην, στο πρώτο, το παλάτι του Δαρείου, η Ινδία του Βούδα, η Κίνα του Κομφούκιου, το θέατρο της Αθήνας στο μακρύ διαπολιτισμικό ταξίδι του Κύρου Σπιτάμα, στο δεύτερο, το βιτριολικό σχόλιο ενός φιλελεύθερου, βαθιά καλλιεργημένου, αλλά και το σημαντικότερο επιτέλους ενός ευφυούς συγγραφέα, στο τρίτο.
