Με τον blogger Θωμά Ξωμερίτη σήμερα Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014 το απομεσήμερο
στο καφέ Δυάρι στο Μεταξουργείο.
Ήτανε τόση η αμοιβαία συγκίνηση για το δεύτερο ραντεβού καφέ
σε πέντε μέρες δίχως καβγά, χωρίς φωνές να μας ακούνε δέκα τραπέζια παραπέρα, που
ζητήσαμε από το μαγαζάτορα σε ανάμνηση να μας φωτογραφίσει. Αυτόν τον
ξεροκέφαλο Κεφαλλονίτη, τον πολύ ευαίσθητο χρονικογράφο – μπλόγκερ, τον
καλόψυχο, τον ανισόρροπο, τον άνισο, τον…, τον…, εντέλει τον αγαπώ και τον
εκτιμώ πολύ. Παρόλο που δεν αποκλείεται σε δέκα μέρες να βριζόμαστε πάλι, «μέχρι το
επόμενο pride, μη σε
ξαναδώ μπροστά μου, δε σε ξέρω, δε σου μιλώ, δε σε χαιρετώ!» και άλλα σε πιο
δημώδη γλώσσα, αλλά και τι πειράζει, τώρα πια ξέρουμε πως θα 'ναι ίσαμε να ξανακατεβούμε στην αλάνα, να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον δήθεν κακιωμένα, ένας να σπάσει, να ρωτήσει, "δε μου μιλάς ακόμα;"…
Τα τελευταία δύο χρόνια ξαναβρήκα ή συναντήθηκα με ανθρώπους
τον έναν καλύτερο από τον άλλον. Μεγάλη τύχη.
