Ήταν ανθισμένες οι πικροδάφνες, κόκκινες οι ρεματιές στα βουνά, οι θάμνοι τα θυμάρια στις πλαγιές μαβιοί, μαβιά και τ' άνθη στις λυγαριές∙ οι ωραιότερες λυγαριές του κόσμου φυτρώνουνε στην Κρήτη.
Χαίρομαι και συγκινούμαι πια μόνο στην Κρήτη και στον ανατολικότερο σκόρπιο νομό της, τα Δωδεκάνησα.
Όπου αλλού στην Ελλάδα νιώθω περαστικός μονάχα.
Δεν εξηγούνται αυτά τα πράγματα. Ή δεν εξηγούνται σε δυο - τρεις γραμμές, στο ποδάρι.
Το τελευταίο βράδυ, την περασμένη Δευτέρα 18 Ιουνίου, με περίμενε έκπληξη: στην Πλατεία Μικρασιατών στο Ρέθυμνο, χορευτική βραδιά του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης, με πολλά, πάρα πολλά παιδιά, μικρά - μεγάλα, νέους, να χορεύουν πάνω και κάτω απ' την εξέδρα ασταμάτητα, με τι πηγαία χαρά, και στη μουσική, κυρίως οργανική, για περισσότερες από δυο ώρες τα πολυαγαπημένα Στρατάκια.
[Στο βίντεο, "Τεμενάδες", μουσική Γιώργος Στρατάκης, στίχοι Δέσποινα Σπαντιδάκη, τραγουδούν Γιώργος Στρατάκης και Ψαραντώνης.]
