Παρά την κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα λόγω της πανδημίας, ευτυχής στο γράψιμο όσο ποτέ, συνεχίζω το καινούργιο μου μυθιστόρημα, το ιστορικό. Νομίζω είναι όντως ό,τι πιο συναρπαστικό περιείχε ο κλήρος μου στη λογοτεχνία -ίσαμε τώρα τουλάχιστον. Πάει και το δεύτερο κεφάλαιο -εκτενέστερο απ' όσο το υπολόγιζα.
Έγινε ποτάμι πια και ρέει. Νομίζω απρόσκοπτα.
Συνέπεσε το τέλος του κεφαλαίου με την ανθοφορία, τη μεθυστική μυρωδιά από τις αγγελικούλες. Τι καλή ιδέα να τις φυτέψω κοντά στην αυλόπορτα. Στοιχείο μαγικής τελετουργικής εισόδου το άρωμά τους για φέτος · όποτε περνάω στις διορθώσεις απ' το δεύτερο κεφάλαιο, συνειρμικά θ' ανακαλώ τη μυρωδιά τους.
Γιάννης Τσαρούχης (1910–1989), τίτλος έργου (1961): αγγελικούλα.
