Ο Περεγρίνος κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια∙ στις 22 Σεπτεμβρίου του 2023.
Πέρσι κατά την πρώτη επέτειο της έκδοσής του είχα σημειώσει: Ο “Περεγρίνος” αποτελεί το έκτο πεζό μου, (…) άρχισε να γράφεται την άνοιξη του 2015 και με μικρό διάλειμμα μέχρι και λίγο πριν την έκδοσή του, καθώς υπεύθυνος και για την επιμέλεια, όπως και σ’ όλα τα προηγούμενα βιβλία μου –έγιναν συνολικά δεκάξι ενδελεχείς διορθώσεις–, η φροντίδα του κειμένου διήρκεσε έως και το καλοκαίρι του 2023. Να υπενθυμίσω: με το γράψιμο, αποκλειστική εργασία μου. Και υποσχόμουν: Επετειακά, κάθε 22 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας του βιβλίου, λέω να συντάσσω την ετήσια κίνησή του (σε τίτλους οι πληροφορίες, προς το παρόν), ένα είδος “Ημερολογίου του Περεγρίνου”. Ημερολόγιο που είμαι σίγουρος θα καταγράφεται κι αφότου εκλείψω. Γιατί ο “Περεγρίνος” υφίσταται, υπάρχει. Και να ληφθεί υπόψη, έργα της κατηγορίας του “Περεγρίνου” ο φθόνος τα δροσίζει, η πονηρά σιωπή τα τρέφει.
Στη διάρκεια του δεύτερου χρόνου από την έκδοση του Περεγρίνου, λοιπόν, κατέγραψα:
Την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024, συζήτηση/συνέντευξή μου από τον Γιάννη Χαραλαμπίδη σχετική με τον Περεγρίνο, στην εκπομπή Αναλύσεις στο Radiome, 88,4 FM.
Το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024 δημοσιεύεται στο The books’ journal (τεύχος 159, σελ. 8/Διάλογοι), κείμενό μου συνεπεία της… υποδοχής απ’ το ευρύτερο αθηναϊκό σινάφι του Περεγρίνου με τίτλο “Απέχθεια και αποστροφή” –παρεμπιπτόντως δεν βρέθηκε ούτε ένας να απαντήσει, να σχολιάσει, να δηλώσει έστω ότι υπέπεσε στην αντίληψή του το εν λόγω αν μη τι άλλο δριμέως επικριτικό κείμενο.
Στο τεύχος 21 του Θευθ, τον Ιούνιο του 2025, εκτενής κριτική της Άλκηστης Σουλογιάννη.
Την Πέμπτη 17 Ιουλίου 2025, πάλι στο The books’ journal (τεύχος 166, σελ. 64-67), Ο θάνατος ως ορίζοντας / αφηγηματολογικές, ερμηνευτικές και λογοτεχνικές προσεγγίσεις, αποσπάσματα από εμβριθή μελέτη του Δημήτρη Μποσνάκη, ενώ στην κατακλείδα του δημοσιεύματος υποσημειώνεται: Απόσπασμα ευρύτερης εργασίας που θα στοιχειοθετηθεί σε μορφή βιβλίου, θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του περιοδικού και θα προσφέρεται αποκλειστικά σε συνδρομητές. Η εργασία αυτή είναι μια υπό εξέλιξη μονογραφία του συγγραφέα με τίτλο: Η πράξη της αφήγησης. Μετά-αφήγηση, μετά-ιστορία και μετά-μυθοπλασία (τρία δοκίμια για τον Αντώνη Νικολή).
Αξιομνημόνευτη επίσης, η απουσία του Περεγρίνου και απ’ την οικεία του βραχεία λίστα των κρατικών –στη σχετική επιτροπή σημειωτέον πρόεδρος και αντιπρόεδρος αντίστοιχα οι Ευριπίδης Γαραντούδης και Ανδρέας Μήτσου… Ταιριάζει και εδώ το σχόλιο στο περσινό επετειακό για τις τότε λίστες: τέτοια λαμπρή χρονιά το 2023 για τη νεοελληνική πεζογραφία, δεκάδες έργα καλύτερα, πληρέστερα, πιο ενδιαφέροντα από τον “Περεγρίνο”!
Να θυμίσω, τέλος, τη ρητή δέσμευσή μου στο “Απέχθεια και αποστροφή”: (…) στα όποια πάρε-δώσε μου εφεξής κριτήριο θα είναι η στάση (εντύπου ή ηλεκτρονικού μέσου, ατόμου ή ομάδας) απέναντι στον “Περεγρίνο”. Σε παράγοντες και παραγοντίσκους, όσους συναπαρτίζουν το σημερινό σινάφι, και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απαξίωσαν ή αγνόησαν τον “Περεγρίνο”, δεν θέλω να τους δώσω το χέρι ούτε στα πλαίσια τυπικών συμβατικών συναναστροφών. (…)
