Tomas Gösta Tranströmer (Σουηδός ποιητής, γεννήθηκε στη Στοκχόλμη,15 Απριλίου 1931 / Νόμπελ λογοτεχνίας 2011).
Ανάπαυλα τον
Ιούλιο
Αυτός που είναι ξαπλωμένος
ανάσκελα κάτω από τα ψηλά δέντρα
είναι επίσης πάνω τους.
Διαχέεται σε χιλιάδες κλωνάρια,
κουνιέται πέρα δώθε,
κάθεται
σ’ εκτινασσόμενο κάθισμα που εκτοξεύεται σε αργή κίνηση.
Αυτός που στέκει πέρα στην
αποβάθρα ατενίζει το νερό.
Οι αποβάθρες γερνάνε πιο
γρήγορα απ’ τους ανθρώπους.
Έχουν αργυρότεφρες σανίδες και
πέτρες στο στομάχι.
Το
εκτυφλωτικό φως φτάνει ως εκεί μέσα.
Αυτός που ταξιδεύει όλη μέρα
πάνω σε πλοίο ανοιχτό
σε πέλαγος αστραφτερό
θα κοιμηθεί τελικά μέσα σε μια
γαλάζια λάμπα,
ενώ τα
νησιά θα έρπουν σαν μεγάλες νυχτοπεταλούδες πάνω στο γυαλί.
[ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ
ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, 1970.]
Οι ανεμώνες
Τίποτε
πιο απλό απ’ το να σε μαγεύουν. Είναι απ’ τα πιο παλιά τεχνάσματα της γης και της
άνοιξης: οι ανεμώνες. Είναι κατά κάποιο τρόπο αναπάντεχες. Ξεπετάγονται μέσ’ απ’
το περσινό καφετί θρόισμα σε παραμελημένα μέρη, όπου ποτέ δεν πέφτει το βλέμμα
σου. Φλέγονται και αιωρούνται, πράγματι αιωρούνται, εξαιτίας του χρώματος. Το
έντονο μενεξεδί και μπλε χρώμα τους δεν έχει κανένα βάρος τώρα. Εδώ βασιλεύει
έκσταση, αλλά χαμηλών τόνων. «Καριέρα» -άσχετο! «Εξουσία» και «δημοσιότητα»
-γελοίο! Διοργάνωσαν βέβαια μεγάλη δεξίωση πάνω στη Νινευί, «έκαναν φασαρία και
μεγάλο σαματά». Ψηλοτάβανα – πάνω απ’ όλα τα κεφάλια κρέμονταν κρυστάλλινοι
πολυέλαιοι σαν όρνια από γυαλί. Αντί για ένα τέτοιο παραστολισμένο και
θορυβώδες αδιέξοδο οι ανεμώνες ανοίγουν ένα μυστικό πέρασμα που βγάζει στην
πραγματική γιορτή, όπου επικρατεί νεκρική σιωπή.
[Η
ΑΓΡΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ, 1983.]
Κατακλείδα
Σέρνομαι σαν άγκυρα στον
πυθμένα της θάλασσας.
Και τι δεν πιάνω που δεν το
χρειάζομαι.
Κουρασμένη αγανάκτηση, πυρωμένη
αυτοεγκατάλειψη.
Οι
δήμιοι φέρνουν πέτρες, ο Θεός γράφει στην άμμο.
Σιωπηλά δωμάτια.
Τα έπιπλα στο φως του
φεγγαριού, έτοιμα να πετάξουν.
Εισέρχομαι αργά στον εαυτό μου
μέσ’
από ένα δάσος από άδειες πανοπλίες.
[Η
ΑΓΡΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ, 1983.]
[Τούμας
Τράνστρεμερ, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκδόσεις PRINTA / ΠΟΙΗΣΗ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, Αθήνα 2004, σελ. 232, στην έξοχη μετάφραση του Βασίλη Παπαγεωργίου.]
