[Φωτογραφία από το αφιέρωμα του (Underground) Εντευκτηρίου: "Ένα κεράκι στη μνήμη του Γιώργου Ιωάννου" - το μνημόσυνο για τα τριάντα χρόνια από την εκδημία του (16-2-1985).]
Από τους ενοίκους της μνήμης συγγραφείς, πεζογράφους και διακόνους της ελληνικής γλώσσας, εκτιμώ και ξεχωρίζω αρκετούς, όμως δεν αγαπώ άλλον όσο τον Γιώργο Ιωάννου. Όπως και οι περισσότεροι της γενιάς μου πεζογράφοι τον λογαριάζω λογοτεχνικό πατέρα. Ανιχνεύω το υπόδειγμά του σε όλες τις επιλογές μου, από τις σπουδές (άλλωστε η διπλωματική μου σ' αυτόν) και τη θητεία μου στην εκπαίδευση ως το ύφος και τους τρόπους στην αφήγησή μου.
Δύο παλαιότερες αναρτήσεις μου, για τον Επιτάφιο θρήνο, η μία, και για τη ρυθμό της παραγράφου του, η δεύτερη.
