Το Σαββατοκύριακο χτες και
προχτές ήμουνα στην Ολυμπία. Απαραίτητη πρώτη αυτοψία για το επόμενο, το ιστορικό
μυθιστόρημά μου. Ανθισμένες οι άγριες απιδιές (ή γκορτζιές), οι αχράδες των
αρχαίων, και πού και πού οι πρώτες μοβ ταξιανθίες στις κουτσουπιές. Η ιερή Άλτις,
με τον Κρόνιο και τους υπόλοιπους μαλακούς λοφίσκους ολόγυρα, η περίστυλη παλαίστρα,
ο Θεηκολεών, το Λεωνιδαίο, ο ναός του Δία, το Πρυτανείο, το Ηραίο, το Νυμφαίο, και
άλλα, ίσαμε το στάδιο, και τι φοβερό στάδιο, η ιδεώδης εξέδρα για το γυμνό σώμα.
Εδώ που για πολλούς αιώνες ίδρωνε και πύρωνε στιλπνός από το λάδι ο ανθός
των Ελλήνων.
