Για τις πολλές και θερμές ευχές (τηλεφωνήματα ή sms, στον τοίχο ή στο inbox / fb) με την ευκαιρία της ονομαστικής μου γιορτής, τα εγκάρδια ευχαριστώ μου, μα και σαν... αντίδωρο, 35 δευτερόλεπτα μαγείας: η εικοσάχρονη Σοφία Λόρεν βολτάρει στην τότε αυθεντικότερη κι απ' τη σημερινή Νάπολη, του 1954, σκηνή από τη σπονδυλωτή ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα "L' oro di Napoli / Το χρυσάφι της Νάπολης (ελλ. τίτλος: Ερωτική πολιορκία)".
Να υπενθυμίσω, η Σοφία Λόρεν υπήρξε συμμαθήτρια της μαμάς μου, όσο για τη Νάπολη, είναι απ' τις πόλεις της Ιταλίας εκείνη που με συγκίνησε περισσότερο.
