Αγαπημένα τω πολλώ Στρατάκια.

Γιώργος και Νίκος Στρατάκης: Αγαπημένη τω πολλώ.

[Στίχοι / επιλογή:

(...) 

αγαπημένη τω πολλώ, αγάπα με κι εμένα,

και μην τα συλλοΐζεσαι τα σου 'χω καμωμένα,

έχει αγγελική μορφή και κρουσταλλένια νιότη, 

δοξάζω αυτόν που μου 'δωκε τα μάτια και θωρώ τη

(...)

η θάλασσα και τα βουνά χαίρουνται τον αέρα

πρόβαλε να χαρώ κι εγώ, ομορφοθυγατέρα

(...)

 δέκα και δέκα, είκοσι, και είκοσι, σαράντα,

έφυγε και μ' αρνήθηκε και δεν κατέχω γιάντα,

δε φταις εσύ, μα φταίω εγώ, πο(υ) σε 'δα με τα πόδια

στα όρη, και δε σ' έριξα μέσα στα χινοπόδια,

μωρή ξερή φασκομηλιά, ξεφουντωμένη βιόλα,

που σου 'πανε πως σ' αγαπώ, και πίστεψές το κιόλα

(...)

όντε σ' εγέννα η μάνα σου ήτονε μεσημέρι,

γι' αυτό μυρίζει όντε περνάς κανέλλα και πιπέρι

(...)

μικιό κοπελιδάκι μου, ψηλή, λιγνή μου κόρη,

εσέν' αρέσει στο γιαλό, μα με στο νεοχώρι,

ποτέ μου δε θα κουραστώ να τραγουδώ για σένα

το αγαπημένη τω πολλώ, αγάπα με και μένα.]

Για τους Γιώργο και Νίκο Στρατάκη και προηγούμενες αναρτήσεις (1, 2, 3, 4).