Το πλακάτ είναι αναρτημένο σε διάφορα σημεία της πόλης. Είναι υπέροχο να είσαι Ναπολιτάνος. (Υπέροχο θα λέγαμε εμείς, οι Ιταλοί meraviglioso, θαυμάσιο.) Όντως. Να ζεις στο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου, σε πόλη αρχοντική όσο λίγες, με το πλέον εκτεταμένο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης, αλλά και βρόμικη κι αλλού ετοιμόρροπη, και θορυβώδη και άτακτη∙ όμως πουθενά άσχημη. Μ’ άλλα λόγια, εκεί όπου ο Νότος με το Βορρά ισορροπούν με τρόπο ζηλευτό.
Στο βίντεο η Dolores Melodia (Antonella Monetti) στο “Lo penso ma non lo fo”. Ασχολείται κυρίως με το θέατρο –την έτυχα σε μουσικές εκδηλώσεις δρόμου οργανωμένες από το δήμο της πόλης σε πλατεία κοντά στη via Cavour, απέναντι από την πόρτα του San Jennaro. (Ο οποίος San Jennaro / Άγιος Ιανουάριος, παρεμπιπτόντως, είναι και ο πολιούχος της Νάπολης, καθώς το 1631 σταμάτησε την έκρηξη του Βεζούβιου. Επίσης, κάθε πρώτη Κυριακή του Μαΐου και στις 19 Σεπτεμβρίου, από τα τέλη του 14ου αιώνα, το αίμα του που φυλάσσεται στον καθεδρικό / duomo ξαναγίνεται υγρό, κάτι που λογαριάζεται και ως οιωνός∙ στην περίπτωση που δε συντελεστεί το θαύμα (το λεγόμενο και θαύμα του αίματος), προμηνύονται καταστροφές.)
(Νάπολη / Νεάπολη, ο αρχαίος decumanus,
αδιαλείπτως σε χρήση, η σημερινή Via dei Tribunali.)
