(Παλέρμο, Καθεδρικός.)
(Με τη «Ρόδο» του τίτλου συνεκδοχικά να εννοηθεί η αστική ιταλική παράδοση και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.) Τους προηγούμενους μήνες για οικογενειακούς και άλλους λόγους βρέθηκα τρεις φορές Ρόδο, αναφέρθηκα ήδη στην εκλεκτική συγγένεια Δωδεκανήσου - Σικελίας. Στις όψεις των κτηρίων ή τη ρυμοτομία, όσο και στο αστικό πράσινο.
Πολλά πράγματα, βέβαια, σχετίζονται λιγότερο με την Ιστορία,
περισσότερο με τη γεωγραφική συνάφεια: κόσμοι στις όχθες της Μεσογείου στον
ίδιο πάνω - κάτω παράλληλο. Οι Δωδεκανήσιοι, οι Κρητικοί, υποθέτω και οι
Κύπριοι, είμαστε της Μεσογείου μάλλον παρά Βαλκάνιοι.
Εδώ κάτω έχει ήλιο βαρύ,
βαθιές σκιές, έχει θάλασσα, λογής σκαριά και σκάφη, έχει και πολύ αεράκι.
(Στη Ρόδο ή στο Παλέρμο;)
(Παλέρμο, στη σκιά των φίκων, Πλατεία Βέρντι προς την οδό Μακέδα / via Maqueda.)
(Παλέρμο, στη σκιά των φίκων, Πλατεία Βέρντι, κάθετα στην οδό Μακέδα.)
(Πλατάνια πριν από την έξοδο στη Νέα Πύλη / Nova Porta.)
(Παλέρμο, η άλλη ποικιλία των φίκων.)
(Συρακούσες, Ορτυγία, αλέα φίκων στην προκυμαία.)
(Παλέρμο, δενδροστοιχίες αγριογιασεμιά.)
(Παλέρμο, πάρκο μπροστά από τη Νόβα Πόρτα, πλατάνια, φοινικοειδή και φράκτες - μπορντούρες στα παρτέρια από μπουκαμβίλιες.)
(Συνέχεια της προηγούμενης φωτογραφίας: στη Ρόδο ή στο Παλέρμο;)
