Η προτομή (1468) της Ελεονόρας της Αραγονίας, κοντέσας της Καλταμπελότα, κοινότητας στην επαρχία του Ακράγαντα, από τον Francesco Laurana (1430-1502), o Ευαγγελισμός του Antonello da Messina (1430-1479), Ο Θρίαμβος του Θανάτου (15ος), μερικά από τα εκθέματα στο Palazzo Abatellis. Ακόμα, Ο άγιος Rocco θεραπεύεται από έναν άγγελο (17ος, από ζωγράφο Φλαμανδό, ίσως τον Geronimo Geraldi), από την εποχική έκθεση στο Palazzo Reale, στο Παλέρμο επίσης.
Τα ψηφιδωτά στον καθεδρικό του Monreale, αλλά κι απ’ την chiesa di Santa Maria dell Ammiraglio (Μαρτοράνα), το καμπαναριό της με τους πανύψηλους φίκο και φοίνικα να το συνορίζονται, τα ψηφιδωτά στην Cappella Palatina, μνημεία στην περιοχή ή την πόλη του Παλέρμου, σ’ ένα γοητευτικό παλίμψηστο βυζαντινό, αραβικό, νορμανδικό, αλλά και ιταλικό ασφαλώς.
Αρχαίος χιπστεράκος σε αγγείο στο αρχαιολογικό, και άποψη από το εσωτερικό του καθεδρικού στο Παλέρμο.
Η μπίρα Περόνι –την εμπορευόταν στο νησί ο παππούς Θανάσης με τον θείο Γιώργο∙ σε συγγενικά σπίτια υπάρχουν ακόμα τασάκια και ποτήρια διαφημιστικά με τη φίρμα της εταιρείας. Στην panineria και focacceria στην Piazza Marina, όπου και φέτος για το panino con la milza, το παραδοσιακό τοπικό ψωμάκι με φέτες μοσχαρίσιας σπλήνας και πνευμονιού, τυρί caciocavallo και λεμόνι. Στο Παλέρμο πάντοτε.
Αλλά και οι ειδικές φόρμες για τα arancini ή arancine, τα αραντσίνι / τα πορτοκαλάκια που λατρεύει ο Μονταλμπάνο του Αντρέα Καμιλλέρι, τα έφτιαξα ήδη άπαξ, επιτυχία 70%, θα τα επαναλάβω εορταστικά και μεθαύριο, και οι μεταλλικοί σωλήνες για τα cannoli / τις σικελικές φλογέρες, σ’ αυτά απροσδόκητα άγγιξα ποσοστό 85% επιτυχίας, απ’ όσα έχω γευτεί ίσαμε τώρα, νομίζω, το γευστικότερο γλυκό της Μεσογείου, αν όχι και του σύμπαντος κόσμου.
