Χαράλαμπος Νικολής.

Ο κύριος της φωτογραφίας είναι ο πατέρας μου, είμαι ο μεγαλύτερος από τους τρεις γιους του, τη φωτογραφία τράβηξε προχτές ο μεσαίος, ο Θανάσης. Έχει ακόμα έναν, τον Λάμπρο. Ο ίδιος κλεισμένα 81 (15/5/1931-), εμείς 45 έως 52, και μια που έπιασα τους αριθμούς, τα γατιά τα κουρνιασμένα στα πόδια του το σύνολο έξι (6). Συνταξιούχος γιατρός, ερασιτέχνης διά βίου γεωργός, εδώ ξαποσταίνει μπροστά στο αποθηκάκι του περβολιού του. Πριν από τέσσερα χρόνια τον παρότρυνα να καταγράψει τις μικρές ιστορίες που μας διηγιόταν, και έτσι πρόκυψαν οι δύο συλλογές των διηγημάτων του, Οι παραπεταμένες φωτογραφίες (publibook, 2010) και Το περίσσεμα της αγάπης (Τὸ Ροδακιὸ 2012). Προκειμένου να τις δακτυλογραφήσει του πήραμε λάπτοπ, από κει μπήκε στα κόλπα, βρέθηκε στο διαδίκτυο, και έκτοτε αφού παρκάρει τη μαμά στα τούρκικα, κι όταν δε γράφει κάτι καινούριο σερφάρει σε ελληνικές, αγγλικές ή ιταλικές (μέρος της βασικής του εκπαίδευσης το έκανε επί ιταλοκρατίας) ιστοσελίδες, το νέο του πάθος που υποκατέστησε το παλαιό, τα ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης.