Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

Η ανάσα. Η ειρωνεία.

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για Βαρουφάκη: «Για περίπου μιάμιση ώρα μάς έλεγε ότι ήμασταν ηλίθιοι - και είμαι σίγουρος ότι είχε δίκιο. Γιατί να εντυπωσιαστεί από τους ανθρώπους που ήθελαν να τον βοηθήσουν».

(Ηχητικά ντοκουμέντα BBC: Το σκληρό πόκερ για το Grexit στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Athens Voice, Λένα Χουρμούζη, 7/2/2019)

Δυσκολεύομαι να φανταστώ πυκνότερη και δραστικότερη διατύπωση ειρωνείας. Από χείλη Νεοέλληνα πολιτικού ή άλλου δημόσιου προσώπου μάλλον αποκλείω κάτι ανάλογο. Ίσως καν από λογοτέχνη. Χρειάζεται να σπρώξει κανείς το κεφάλι μέσ' από σωρούς, στιβάδες πολλές (από ηθικολογίες, αισθηματολογίες, ιδεολογίες), προκειμένου να ξεμυτίσει στον καθαρό αέρα, να ανασάνει. Να δει με αμεροληψία τον εαυτό του ανάμεσα στους άλλους, στον κόσμο. Τη θέση του ή την απόστασή του απ' τον κόσμο.