(Danny Keith, ΗΠΑ, 1966 -)
Ένας πιθανός
Καβάφης στα 19 του
Απόψε τον
περιμένουν τρεις επικίνδυνες τελετές:
ο έρωτας μεταξύ
ανδρών,
το κάπνισμα της
μαριχουάνας,
το γράψιμο
ποιημάτων.
Αύριο θα
σηκωθεί περασμένο μεσημέρι.
Θα έχει
σχισμένα τα χείλη,
κόκκινα τα
μάτια
κι ένα χαρτί
εχθρό.
Θα του πονούν
τα χείλη από τα τόσα φιλιά.
Θα καίνε τα
μάτια του σαν αναμμένα αποτσίγαρα.
Κι αυτό το
ποίημα δεν θα εκφράζει το κλάμα του.
(RAÚL GÓMEZ
JATTIN, 1945-1997, Κολομβία.)
Το χαμόγελο
Νομίζω ότι ήταν
το χαμόγελο,
το χαμόγελο
ήταν που άνοιξε την πόρτα.
Ήταν ένα
χαμόγελο με πολύ φως
μέσα του, σου
έκανε όρεξη
να μπεις, να
πετάξεις τα ρούχα,
να μείνεις
γυμνός μέσα σ'
εκείνο το χαμόγελο.
Να τρέξεις, να
διαπλεύσεις, να πεθάνεις
μέσα σ' εκείνο
το χαμόγελο.
(EUGÉNIO DE
ANDRADE, 1923-2005, Πορτογαλία.)
Στόμα εξώστης
Μέσα από λησμονημένες κάμαρες
σε καλώ
και στην αταξία αυτού του κενού
σε σκέφτομαι και δε βρίσκω
γαλήνη.
Σκύβω το κεφάλι μέσ’ απ’ αυτό
το στόμα παράθυρο
κοιτάζω την πόλη και
αφήνω να πέσουν μαντήλια
για να τα περιμαζέψουν
άγνωστοι.
(HÉCTOR
AVELLÁN, 1973 - , Νικαράγουα.)
[Η
έλξη των ομωνύμων, ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων, ανθολόγηση – μετάφραση Ρήγας
Κούπα, εκδόσεις Οδυσσέας, 2005, σελ. 207 / τα παραπάνω ποιήματα, αντίστοιχα, από τις σελίδες
31, 39, 161.]
