"Την άνοιξη του 1862, η Σαλαμπώ, στην οριστική της μορφή, περίμενε πια τον εκδότη. Ο Φλομπέρ δεν ήταν καλόβολος διαπραγματευτής. Απέρριπτε ως υποτιμητική κάθε αίτηση προηγούμενης ανάγνωσης και, έχοντας συνείδηση της λογοτεχνικής του αξίας, ζητούσε για τα βιβλία του υψηλή τιμή. Τελικά, στις 30 Μαΐου έγραψε στον εκδότη του, Μισέλ Λεβύ: " (...) Πήγαινε στου κ. Ερνέστ Ντυπλάν, στην οδό Σαιντ -Ονορέ, αρ. 163 (είναι συμβολαιογράφος)... Σε προειδοποιώ, αγαπητέ μου Μισέλ, ότι θα βρεις τις απαιτήσεις μου υπερβολικές, αλλά σε παρακαλώ να λάβεις υπόψη σου ότι για το έργο αυτό χρειάστηκα πέντε χρόνια και μου στοίχισε σε ταξίδια και διάφορα έξοδα τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες φράγκα. Γνωρίζεις, άλλωστε, ότι πουλώ καλή ποιότητα.""
(Οι υπογραμμίσεις δικές μου.)
[Για τον Γουσταύο Φλομπέρ και: 1, 2, 3.]
