Απόσπασμα (παράγραφος 16) του Λόγου που
ο ρήτορας εκφώνησε, μάλλον στη Δήλο, τον Απρίλιο του 155 μ.Χ..
“Μονάχα το Αιγαίο δεν μπορείς να πεις πως είναι ατρύγητο.
Ούτε γυμνό ούτε και άκαρπο είναι. Εις το καλό κρασί εξαίρετο, εύφορο στο σιτάρι
και σε όλα που γεννούν οι εποχές. Ψαρότοπος είναι και τόπος κυνηγιού καλού έτσι
που, ως είπε ο Όμηρος, πρέπει η θάλασσα να είναι των Μακάρων. Έχει ό,τι
χρειάζεται κανένας, όλες τις ηδονές και τα θεάματα όλα. Γεμάτο από λιμάνια,
γεμάτο τόπους ιερούς, γεμάτο από αυλούς και από παιάνες, από πηγές και ποταμούς.
Τροφός του Διονύσου είναι, το ίδιο πολυαγάπητο στους Διόσκουρους και τις Νύμφες.
Χαριζει στους κατοίκους του την πάσα ευδαιμονία της ζωής. Για τους εμπόρους
είναι κερδοφόρο, σωτήριο σε όσους δείχνει ευμένεια.”
(Από τα ερείπια του Αγίου Στεφάνου, το νησάκι Καστρί και ο κόλπος της Κεφάλου, στην Κω.)
[Αίλιος Αριστείδης, Εἰς Αἰγαῖον πέλαγος, (το απόσπασμα από
τη σελ. 13), μετάφραση Γιώργης Γιατρομανωλάκης, εκτός εμπορίου φυλλάδιο που
δωρίζεται με την έκδοση των Ιερών Λόγων
του Αίλιου Αριστείδη, εκδόσεις Άγρα, 2012, σελ. 15]
