Την άνοιξη του 2020, με προαγορασμένα τα εισιτήρια, θα επισκεπτόμουν τη Νάπολη. Σχέδια που ακύρωσε η πανδημία, αλλά και περίπου σαν τάμα είχα υποσχεθεί, το πρώτο εκτός Ελλάδος ταξίδι -αν ο Θεός, η ζωή, η τύχη το επέτρεπαν- να το έκανα προς τη μαγική μητρόπολη. Το
θωρηκτό που απελευθέρωσε την Κω από την οθωμανική δεσποτεία έφερε το όνομά της,
Ναπολιτάνοι και Σικελοί κυρίως οι Ιταλοί που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα των δωδεκανησιακών πόλεων στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, η πόλη που όταν την περιδιαβάζεις με το βλέμμα στο ύψος των ματιών είναι συχνά βρόμικη, χαοτική, περίπου σαν μια μεσογειακή της Εγγύς Ανατολής, μα, αν την περπατάς με το βλέμμα υψωμένο ή παρατηρείς τη ρυμοτομία της, όμορφη και αρχοντική, ίσως όχι εφάμιλλη της Ρώμης, νομίζω όμως αυθεντικότερη.
Τέταρτη φορά στη Νάπολη, το δεύτερο μισό του Ιουλίου, και τις τρεις πρώτες μέρες σε μικρές πόλεις στη κοντινή της Βασιλικάτα (Basilicata/ Μπαζιλικάτα).
Από δεξιά: ο Φάμπιο Ντόνιτσι / Fabio Donitsi, ο Δημήτρης Μποσάκης, η Μαρία Κιάρα Μόνακο / Maria Chiara Monaco, η αφεντιά μου, σε αρχαιολογική θέση στο Τρικάρικο, σε περιοχή των Λευκανών. Οι συνάδελφοι του Δημήτρη μάς ξενάγησαν εκεί, όπως και στο πολύ ενδιαφέρον μουσείο της Φεραντίνα / Ferrantina, το δημιούργημά τους.
Πάνας και Δάφνης: ο κατσικοπόδαρος θεός διδάσκει τον αυλό στον νεαρούλη Δάφνη. (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης, 2ος αι. μ.Χ. / 19ος αι. before... MeToo)
Ο Αντωνίνος Πίος: με πόση συγκίνηση έπεσα πάνω του. Στον καιρό και στην επικράτειά του σεργιάνιζα
τα τελευταία πεντέμισι - κοντά επτά χρόνια της ζωής μου.
Μπροστά στο περιβόητο
Memento mori / μέμνησο τοῦ θανάτου, να αναλογίζεσαι τον θάνατο -Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και αυτό.
Και πριν από έξι χρόνια. Όσο γερνάω, θαρρώ διαφωνώ: μέχρι και το έσχατο λεπτό
Memento vitae / να αναλογίζεσαι, να προσδοκάς τη ζωή, και δη με τη λαχτάρα παιδιού. Ύστερα πάλι ταλαντεύομαι -πάντως δεν παίζω με τις λέξεις, τα λογοπαίγνια τα σιχαίνομαι.
Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο /
Michelangelo Merisi da Caravaggio, Το μαρτύριο της Αγίας Ούρσουλας (ελαιογραφία, 1610), Gallerie d' Italia, Νάπολη, στην κεντρική οδό / via Toledo.
Στο
Caffè Letterario Intra Moenia / λατινιστί Εντός των Τειχών, στην πολυσύχναστη piazza Bellini.
Στην Πρότσιντα / Procida, την Προχύτη των Φλεγραίων Νήσων / των Πιθηκουσσών, το νησάκι με τους πολύχρωμους οικισμούς, στον κόλπο της Νάπολης, μπροστά από την Ίσκια.
Στη συνοικία
Rione Sanità / Ριόνε Σανιτά μεγάλη τοιχογραφία (mural) με τον Ναπολιτάνο Τοτό. Η λαϊκή Νάπολη μνημονεύει σε κάθε ευκαιρία και το άλλο διάσημο τέκνο της, τη Σοφία Λόρεν. Στη Σορμπίλο / Sorbilo,τη φημισμένη πιτσαρία της πόλης, -τίμησα και την επίσης περίφημη Μικέλε / L' Antica Pizzeria da Michele. Γαστριμαργική αδιαμφισβήτητη εμπειρία, αμφότερες.
