Τραγούδι, Γιάννης Βρεττός. Μουσική – ενορχήστρωση, (και λαούτα –
μαντολίνο), Νίκος Στρατάκης. Στίχοι, Δέσποινα Σπαντιδάκη.
Πεταλούδα
Ποιας πεταλούδας τα φτερά έβαλε ο έρωτάς μας
Κι έφυγε σ’ άλλες γειτονιές κι ήρθε ο καημός κοντά μας.
Όλοι σε λένε μέλισσα μα πεταλούδας μοιάζεις
Έρχεσαι φεύγεις χάνεσαι και δε με λογαριάζεις.
Χαράματα στο λιμάνι του Ηρακλείου, μα δε σταθήκαμε, βουρ για
το Λιβυκό.
Υπάρχει άλλος τόπος, Θε μου, που κι η ασχήμια να 'ν' όμορφη;
Καφεδάκι στη Φαιστό, την υπερβατική εξέδρα πάνω από τη Μεσαρά, κι ύστερα
Μάταλα. Είχε και φεστιβάλ εκεί, δεν το ξέραμε.
Ακούμε στο αυτοκίνητο γηγενείς
μουσικές. Οι Κρητικοί τραγουδάνε ακόμα.
Κρήτη, όμορφη χώρα, δικοί σου κι εμείς
οι Δωδεκανήσιοι.
Τραγούδια της ψυχής, στίχοι δίχως οίηση, δίχως στόμφο,
λογοπαίγνια, λεξιθηρία. Καθαρά αισθήματα, συγκίνηση.
