(Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής 15 Ιουνίου 2014, στο ένθετο ταξίδια extra.)
Ο Αντώνης Νικολής μάς
συστήνει το νησί του.
Για την Κω συνηθίζω το λογοπαίγνιο πολλοί κόσμοι ή πολλές ηδονές σε μία συλλαβή, δεν αγαπώ τα
λογοπαίγνια, μα σε τούτο το οξύμωρο χωράει η σχέση γοητείας που με συνδέει με
το μονοσύλλαβο νησί της Δωδεκανήσου, το νησί μου είναι σωστότερο να πω, γιατί από
δω κατάγομαι κι εδώ ζω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου.
Η Κως είναι σχετικά μεγάλο νησί, το ένα από το άλλο άκρο της
απέχει οδικώς γύρω στα 50 χιλιόμετρα, με πληθυσμό κοντά στους 35 χιλιάδες
κατοίκους.
Ήπιο, μαλακό, ηδύ, τα επίθετα για το τοπίο της. Πεδινή με
γήλοφους, ακόμα και οι ορεινοί της όγκοι μοιάζουν με ψηλούς ήμερους λόφους.
Ενδοχώρα με εξοχικούς δρόμους που φέρνουν στο νου χρόνους αφηγηματικούς της
παλιάς καλής λογοτεχνίας και που σβήνει δίχως εξάρσεις και με αχνές πινελιές
στο ακροθαλάσσι. Και σχεδόν παντού με ομαλή πρόσβαση στην ακτή, με παραλίες από
καλές έως εξαιρετικές.
Η πόλη της Κω διακρίνεται για τον ιταλικό δωδεκανησιακό
χαρακτήρα του κέντρου της, τα διάσπαρτα στον ιστό της αρχαιολογικά πάρκα, τον
ιδιότυπο συγκρητισμό των μνημείων της, (ναοί ορθόδοξοι, καθολικοί, η συναγωγή,
τεμένη μουσουλμανικά, το ιπποτικό κάστρο της Νεραντζίας στον παλιό
λιμενοβραχίονα, οθωμανικά, βυζαντινά, παλαιοχριστιανικά κατάλοιπα, ρωμαϊκά όπως
η αναστηλωμένη Κάζα Ρομάνα ή το ωδείο, ελληνιστικά και υστεροκλασικά όπως το
Ασκληπιείο στα περίχωρα), που μαζί με τα αλσύλλια και τις δεντροστοιχίες από
φίκους, φοινικοειδή, πλατάνια, αγριογιασεμιά, μπουκαμβίλιες, ιβίσκους, συμπληρώνει
την κοσμοπολίτικη και κάπως ανατολίζουσα εντύπωση που αποκομίζει ο επισκέπτης
της.
Η Κως ήτανε γνωστή και με το προσωνύμιο: το νησί των
ποδηλάτων, τότε που οι περισσότερες οικογένειες είχαν τόσα ποδήλατα όσα και
μέλη. Τα τελευταία χρόνια χάρη στο ευρύ δίκτυο των σύγχρονων ποδηλατόδρομων,
επιστρέφουν οι γνώριμες εικόνες, οι φίλοι δυο – δυο με συντονισμένες πεταλιές να
ποδηλατούν και να συζητούν ήσυχα, τα προειδοποιητικά κουδουνίσματα, οι τσιρίδες
των παιδιών οιονεί ιαχές μικρών ζογκλέρ ποδηλατώντας με τα χέρια σε έκταση, ή
γι’ ακόμα πιο ριψοκίνδυνη οδήγηση με τα πόδια περασμένα πάνω από το τιμόνι.
Οι επισκέπτες του νησιού αξίζει να κατεβείτε στα Θερμά, δύο
χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στον υποβλητικό βραχώδη τόπο με τη θερμή πηγή πλάι
στο κράσπεδο του γιαλού. Στην αντίθετη κατεύθυνση, να ανεβείτε στα άνδηρα του
Ασκληπιείου, για τον ίδιο το χώρο αλλά και για τη θέα της πόλης από ψηλά, των
γειτονικών νησιών, των μικρασιατικών ακτών απέναντι. Να επισκεφτείτε το εκεί επιγραφικό
μουσείο με τα σύγχρονα εκθεσιακά πολυμέσα. Μερικά χιλιόμετρα δυτικότερα, συνεχίζοντας
στους πρόποδες του κύριου ορεινού όγκου του νησιού, του βουνού Δίκαιος, το
Παλιό Πυλί, το ερειπωμένο χωριό, αλλά και το σύγχρονο Πυλί με τη δροσερή Πηγή
του, ύστερα το Ασφενδιού με τους παραδοσιακούς οικισμούς, τις ταβέρνες , τα
καφενεία. Στα μεσόγεια, στην Αντιμάχεια, το δεύτερο μεγάλο ιπποτικό κάστρο. Και
σ’ όλη τη νοτιανατολική ακτογραμμή από την Καρδάμαινα έως την Κέφαλο, σε πολλά
χιλιόμετρα, τις αμμουδιές απαράμιλλης ομορφιάς. Στον κόλπο της Κεφάλου, την
παλαιοχριστιανική του Αγίου Στεφάνου απέναντι από το νησάκι. Κάντε μία στάση
στον κόλπο, για κολύμπι, για ψάρι ή και για διανυκτέρευση.
Η Κως δεν είναι το ήσυχο γραφικό νησί. Θα σας αρέσει, αν σας
ελκύει η ποικιλία των προσφορών, αν συνυπολογίσετε επιπλέον ότι λόγω υποδομών,
ακόμα και ντάλα τουριστική σεζόν, εδώ θα βρείτε καταλύματα, ενοικιαζόμενα
οχήματα, εστίαση σε πολύ προσιτές τιμές, αλλά και λόγω μεγέθους μέχρι… και ερημικές
αμμουδιές αν αυτό ορέγεστε. Αν πάλι φορώντας το μαγιό γίνεστε κοινωνικότεροι,
υπάρχουν και οι παραλίες οι οποίες σφύζουν από ημίγυμνο ανθρωπομάνι. Και μια
και το ’φερε ο συνειρμός, η μεγαλύτερη και πιο πολυσύχναστη παραλία γυμνιστών
βρίσκεται στο Τιγκάκι, η οποία λόγω του μεγάλου βάθους της παράκτιας ζώνης, του
ανάγλυφου των θινών, της απόστασης από τον οικισμό, θεωρείται από τους λάτρεις
του είδους ιδεώδης.
Μα η Κως θα σας ανταμείψει πρωτίστως με το φως του
νοτιανατολικού Αιγαίου και της Καρίας. Βαρύ και πυκνώνει τις σκιές το μεσημέρι,
το σούρουπο ιώδες. Στα μέρη μας το κοκτέιλ περιέχει τρία μέρη: συγκατάβαση,
ανοχή, νοσταλγία. Απ’ αυτό ξεκίνησα: πολλές ηδονές σε μία μόνο συλλαβή.
