Ένα κόκκινο Hublot και μία τουρκική παροιμία.

Από το χτεσινό άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή:

"...Η αξία του ρολογιού που φορεί ο καθένας λογικά πρέπει να έχει μια αναλογία με το εισόδημά του. Κάνω λάθος; Εκτός αν κάποιος είναι ψώνιο και θεωρεί ότι το ρολόι του, το βρακί του ή όποιο άλλο αξεσουάρ φέρει, συνιστά την ταυτότητά του. Από τέτοια ψώνια είναι γεμάτη η ωραιότερη χώρα του κόσμου. (Αυτή που χρεοκόπησε και ακόμη δεν το έχει καταλάβει, παρότι κατοικείται από τον εξυπνότερο λαό του κόσμου...) Προ καιρού, λοιπόν, κομψευόμενος βουλευτής εμφανίσθηκε στη Βουλή με ένα κόκκινο (!) ρολόι, που έδειχνε να είναι Hublot. Συνάδελφος του, ο οποίος διασκέδαζε με την νεοπλουτίστικη επιδειξιομανία του κομψευόμενου, πρόσεξε το κόκκινο Hublot και, θεωρώντας ότι δεν μπορούσε να είναι γνήσιο, διότι αν ήταν θα κόστιζε κάπου στις 15.000 ευρώ, τον πείραξε: «Καλά, εσύ φοράς μαϊμού ρολόι;», του είπε περιπαικτικά. Εκείνος εθίγη και έγινε κόκκινος όπως και το ρολόι που φορούσε. Το έβγαλε αμέσως και το έδωσε στον άλλο, για να διαπιστώσει ότι ήταν γνήσιο -για να διαπιστώσει, δηλαδή, ότι, ως βουλευτής, είχε δώσει τουλάχιστον δύο μισθούς του για να αγοράσει ένα κόκκινο ρολόι. Ενα κόκκινο ρολόι, το οποίο είτε είναι Hublot των 15.000 ευρώ είτε Swatch των 100, πόσες φορές τον χρόνο θα το βάλει κάποιος; Τόσο βλαξ είναι ο χωριάτης, που μένει πάντα χωριάτης όσα λεφτά κι αν βγάλει, όπως κι αν τα βγάλει..."
Εις επίρρωσιν -που λένε και οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι- του παραπάνω σχολίου να προσθέσω τη σχετική τουρκική παροιμία: "ο καημός του αράπη, το κόκκινο παπούτσι", την ήξερα και στα τούρκικα, τελείωνε μ' ένα "κρεμζίν μπαμπούτς" ή περίπου, (η οποία παροιμία, ούσα μη ορθή πολιτικά, παρακαλώ να κατανοηθεί μόνο μεταφορικά).