Στάθηκα σε πλαίσιο με κηδειόσημα σε κεντρικό σημείο της όμορφης
πόλης του Ρεθύμνου. Δεν προσπέρασα ποτέ μου κηδειόσημο, ειλικρινά ποτέ. Με
μαγνητίζουν οπουδήποτε. Όπως μ’ αρέσουν και οι βόλτες σε νεκροταφεία. Δεν ξέρω
ποιους εκφραστικούς τύπους χρησιμοποιούν στις υπόλοιπες πόλεις της Κρήτης. Δεν
τα ξανάδα αλλού, εδώ με ξάφνιασαν, με συγκίνησαν σαν ακροκέραμα ή σαν κορνίζες σε ξεμοναχιασμένα
νεοκλασικά. Μ’ όλο που μ’ αυτή την άξεστη προοδευτικίλα που μέρα τη μέρα μάς μουδιάζει
κοντεύει αντιδραστικό να εκφράζει κανείς το σεβασμό του στα καλά ελληνικά -μα και
δεν καταδέχομαι το φόβο μην και παρεξηγηθώ σ’ ό,τι πιο βαθύ μου πια,
καθώς μεγαλώνω, τη γλώσσα: κάποιοι λόγιοι, λοιπόν, ίσως εκπαιδευτικοί, ενδεχομένως
ιερείς, μακάρι και εργολάβοι κηδειών, κάποιοι πάντως που είχαν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό να αγαπούν
την καλή διατύπωση στην οικεία, τη μητρική τους γλώσσα, την ελληνική, εικάζω
θα έφτιαξαν αυτές τις ωραίες φόρμες.
Αγγελτήριο Μνημοσύνου
Τελούμε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του/της
αγαπημένου/ης μας. Παρακαλούμε όπως προσέλθετε και προσευχηθείτε μαζί μας.
Παρακαλούμε τους τιμώντας τη μνήμη του/της όπως παραστούν σ’ αυτό.
Αγγελτήριο Θανάτου
Τον/τη λατρευτό/ή μας … ετών … κηδεύουμε ημέρα … … … … και
ώρα … από την οικία μας. Η νεκρώσιμος θα ψαλεί στον Ιερό Ναό … Η ταφή στο
κοιμητήριο … Παρακαλούμε τους τιμώντας τη μνήμη του/της όπως συνοδεύσουν την
εκφορά του/της.
Οι συγγενείς …
