(Οι θεοί παρακολουθούν ενοχλημένοι τη συμπεριφορά του
Αχιλλέα προς το νεκρό Έκτορα. Η Ήρα, η Αθηνά, ο Ποσειδώνας τον δικαιολογούν. Ο
Απόλλωνας, αντίθετα, τον κατακρίνει∙ εδώ ένα απόσπασμα απ’ όσα τού
καταλογίζει.)
« (…) Ο Αχιλλέας έχασε τον οίκτο του και δε νιώθει το αίσθημα
της ντροπής που προξενεί μεγάλες βλάβες ή και ωφέλειες στους ανθρώπους. Συμβαίνει ίσως να χάσει κανείς και άλλον πιο
προσφιλή του ακόμα, ή αδελφό από την ίδια μάνα ή και γιο, αλλ’ αφού κλάψει
βέβαια και θρηνήσει, κάποτε κοπάζει. Γιατί οι Μοίρες δώσανε στους ανθρώπους πνεύμα
καρτερίας. Ετούτος όμως τον θεϊκό Έκτορα, αφού του αφαίρεσε τη ζωή, τον έδεσε
πίσω απ’ τ’ άλογα και τον σέρνει γύρω απ’ τον τάφο του συντρόφου του∙ που δεν
είναι και το ωραιότερο, ασφαλώς, ούτε το καλύτερο κάμωμά του. Μην ίσως οργιστούμε
εναντίον του εμείς οι θεοί κι ας είναι και γενναίος, καθώς μεταχειρίζεται με απρέπεια και
με μανία κάτι που είναι μόνο χώμα άλαλο...»
[Ομήρου Ιλιάδα,
ραψωδία Ω, στίχοι 44 – 54]
