(Μια ολόκληρη ραψωδία, η Ρ, σαν τη μαγιά που φουσκώνει την
αγωνία: οι συγκρούσεις γύρω από το κουφάρι του Πάτροκλου, κι εντούτοις καμία εικόνα από τον Αχιλλέα, τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Ο ακροατής αδημονεί. Περιμένει την έκρηξη των αισθημάτων, το πένθος του γιου του Πηλέα. Η Ρ τελειώνει
με τους Μηριόνη και Μενέλαο να μεταφέρουν το σώμα του νεκρού ήρωα κι από κοντά τους
δυο Αίαντες να αποκρούουν τους Τρώες που με επικεφαλής τους Έκτορα και Αινεία τούς
καταδιώκουν. Παράλληλα, ο γιος του Νέστορα, ο Αντίλοχος, παίρνει την εντολή ν’ ανακοινώσει
τη θλιβερή είδηση στο σύντροφο του γενναίου και μειλίχιου Πάτροκλου. Η Σ,
λοιπόν, ξεκινάει μ’ αυτούς να πλησιάζουν τα καράβια και τον Αχιλλέα, κι απ’ την
πλευρά του εκείνον να παρακολουθεί ανήσυχος τους Αχαιούς που υποχωρούν και που σκορπίζονται
στην πεδιάδα, να τον ζώνουν τα φίδια, να μονολογεί:)
«Το πιθανότερο σκοτώθηκε ο γενναίος γιος του Μενοίτιου, ο
δύσμοιρος∙ αλλά μήπως δεν τον συμβούλευα αφού απωθήσει την εχθρική φωτιά να ’ρθει
πίσω στα πλοία και να μη συγκρουστεί με τον Έκτορα…»
[Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Σ, στίχοι 12 – 14]
