(Κι αφού την καθησύχασε πως δε θα τους έβλεπε θεού ή ανθρώπου μάτι)Ο Δίας, ο γιος του Κρόνου, πήρε στην αγκαλιά του τη γυναίκα του. Τότε για χάρη τους φύτρωσε νιόβγαλτη χλόη από κάτω τους, άνθη του λωτού δροσερά και κρόκοι και υάκινθοι πυκνοί και τρυφεροί ανάμεσα στα κορμιά τους και στο χώμα. Εκεί ξάπλωσαν, κι ένα σύννεφο όμορφο και χρυσό ήρθε και τους σκέπασε, ενώ πέφτανε από ψηλά στιλπνές δροσοσταλίδες.
(Στις φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω: άνθος του λωτού, κρόκοι / κρινάκια ζαφοράς, υάκινθοι / ζουμπούλια.)
[Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Ξ, στίχοι 346 – 351]
