(Από το μυθιστόρημα του Αχιλλέα Τάτιου Λευκίππη και Κλειτοφών.Ο αφηγητής έχει μόλις φτάσει στη Σιδώνα κι ανάμεσα στα αξιοθέατα της πόλης περιεργάζεται ένα ζωγραφικό πίνακα που απεικονίζει την αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία – Ταύρο, σύμπλεγμα που καθοδηγεί ο Έρωτας, ο θεός – μικρό παιδί.)
Ἔρως εἷλκε τὸν βοῦν∙ Ἔρως, μικρὸν παιδίον, ἡπλώκει τὸ πτερόν,
ἤρτητο φαρέτραν, ἐκράτει τὸ πῦρ∙ μετέστραπτο δὲ ὡς ἐπὶ τὸν Δία καὶ ὑπεμειδία, ὥσπερ
αὐτοῦ καταγελῶν, ὅτι δι’ αὐτὸν γέγονε βοῦς.
Ἐγὼ δὲ καὶ τὰ ἄλλα μὲν ἐπῄνουν τῆς γραφῆς, ἅτε δὲ ὢν ἐρωτικὸς
περιεργότερον ἔβλεπον τὸν ἄγοντα τὸν βοῦν Ἔρωτα∙ καί, «Οἷον,» εἶπον, «ἄρχει
βρέφος οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης».
Ο Έρωτας καθοδηγούσε τον ταύρο∙ ο Έρωτας, ένα μικρό παιδί,
με ανοιγμένα τα φτερά, με κρεμασμένη τη φαρέτρα, στο χέρι τον πυρσό∙ ήτανε
στραμμένος προς τον Δία και υπομειδιούσε, σαν να τον περιγελούσε που εξαιτίας
του είχε γίνει ταύρος.
Εγώ πάλι και την υπόλοιπη ζωγραφιά επαινούσα, αλλά και καθώς
ερωτικός συγγραφέας ο ίδιος κοίταζα με περισσότερη περιέργεια τον Έρωτα που
οδηγούσε τον ταύρο∙ και «Κοίτα να δεις» είπα μόνος μου, «ένα βρέφος, κι
εξουσιάζει ουρανό και γη και θάλασσα».
[Ἀχιλλέως Τατίου, Λευκίππη
καὶ Κλειτοφῶν, Α, 1.13,
2.1]
(Πάνω: Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζ(ι)ο / Caravaggio, Νικηφόρος Έρωτας
(ανάμεσα 1599 και 1603).)
(Κάτω: N.
N. Coypel (1690-1734), Η αρπαγή της Ευρώπης,
1727.)
