(Ο Ιδομενέας, ο αρχηγός των
Κρητικών, περιγράφει το δειλό άντρα στη διάρκεια στρατιωτικής ενέδρας:)
«…Του δειλού το χρώμα συνεχώς αλλάζει, κι
η ψυχή και το μυαλό του δεν τον αφήνουν ήσυχο, παρά μόνο τού λύνονται τα
γόνατα και κάθεται μια στο ένα και μια στο άλλο πόδι, κι όποτε του περάσει
από τη σκέψη ο θάνατος, χτυπά δυνατά κάτω απ’ το στήθος η καρδιά του, τα δόντια του
τρίζουνε με θόρυβο…»
[Ομήρου Ιλιάδα,
ραψωδία Ν, στίχοι 279 – 283]
