Ξέπλυναν τον πολύ ιδρώτα τους με θαλασσινό νερό, μπήκαν στη θάλασσα κι έπλεναν τις γάμπες, ολόγυρα τους μηρούς, και ψηλά το σβέρκο. Ύστερα, όταν το κύμα καθάρισε το δέρμα τους απ' τα πολλά και το κρύο νερό τούς αναζωογόνησε, χώθηκαν και λούστηκαν σε καλοφτιαγμένους λουτήρες. Λουσμένοι κι αλειμμένοι με πολύ λάδι, κάθισαν έπειτα για το δείπνο, ξεκινώντας με σπονδή στην Αθηνά, γλυκό κρασί από ξέχειλο κρατήρα.
[Ομήρου Ιλιάδα,
ραψωδία Κ, στίχοι 572 -579]
