Ὣς ἔον, εἴ ποτ’ ἔον γε, μετ’ ἀνδράσιν.
Αυτός ήμουνα, αν
ήμουν ίσως κάποιος, ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η στοχαστική κατακλείδα του γερο – Νέστορα στα όσα
ανδραγαθήματα της νιότης του αφηγήθηκε στον απεσταλμένο του Αχιλλέα Πάτροκλο. Σαν το θυμόσοφο γέροντα που πρώτα κουνάει το κεφάλι όλος περίσκεψη, κι ύστερα καταλήγει: «Αν κατάφερα κι εγώ στα νιάτα μου κάτι...»
[Ομήρου Ιλιάδα,
ραψωδία Λ, στο στίχο 762]
