![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht1YAVJAkT6kZ7UqA1R7jWy6sDb9TrfqH-aIpRhbrhAGRlADB9zLnQVDdbdgjNlkO3WzgDfROyAszYYqYivp6i_gWc1RnNRJQ2kmtp44EkBsI_9Ug8xvV23DHL6L-Nwhaom9Pz5zF_Yw1v/s320/odysseas.jpg)
Η συνείδηση της ατομικότητας, πρώιμη ακόμη -γενικότερα στα έπη-, αλλά και με πολλή χαρά αποκτημένη.)
(στ. 19 – 21)
Εἴμ’ Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν
ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει.
Ναιετάω δ’ Ἰθάκην ἐυδείελον∙
Είμαι ο Οδυσσέας, ο γιος του Λαέρτη, αυτός που συζητιέται απ’
όλους τους ανθρώπους για τους στρατηγικούς του δόλους, και που η καλή μου φήμη
φτάνει ίσαμε τον ουρανό. Και κατοικώ στη λαμπερή, την περίφημη Ιθάκη.
(στ. 502 – 505)
Έι, κύκλωπα, κι αν κανένας άνθρωπος, κανένας θνητός, σε
ρωτήσει για τη βλάβη του τυφλού ματιού σου, πες του πως σε τύφλωσε ο Οδυσσέας,
αυτός που κυριεύει τις πόλεις, ο γιος του Λαέρτη πες του, που μένει στην Ιθάκη.
[Ομήρου Οδύσσεια,
ραψωδία ι, στίχοι 19 – 21 και 502 – 505]