(Όπως λέει με καμάρι ο Αλκίνοος, ο βασιλιάς των Φαιάκων, οι συμπατριώτες του διακρίνονται ναυτιλίῃ καὶ ποσσὶ καὶ ὀρχηστρυῖ καὶ ἀοιδῇ (Οδ. Θ. 253) /στη ναυτιλία, στο τρέξιμο, στο χορό και στο τραγούδι, κι έτσι, στο γλέντι προς τιμήν του ξένου, του Οδυσσέα, προστάζει τους γιους του, τον Λαοδάμαντα, που είναι και ο ομορφότερος νέος άντρας της Σχερίας, και τον Άλιο, να χορέψουν χώρια αυτοί, όντας οι καλύτεροι χορευτές -ίσως πρόκειται και για είδος ζευγαρωτού χορού.)
Κι ο Αλκίνοος πρόσταξε τον Άλιο και τον Λαοδάμαντα χωριστά οι
δυο τους να χορέψουν, καθώς στο χορό δεν τους παράβγαινε κανένας. Κι αυτοί,
λοιπόν, αφού πήραν στα χέρια μια όμορφη κόκκινη σφαίρα, καμωμένη από το σοφό τεχνίτη
των Φαιάκων, τον Πόλυβο, ο ένας την πέταγε ως τα σύννεφα κυρτώνοντας προς τα
πίσω τον κορμό, κι ο άλλος πηδώντας απ’ τη γη ψηλά την έπιανε με ευκολία στον
αέρα, πριν πατήσουν τα πόδια του ξανά στο έδαφος. Κι αφού προσπάθησαν να πετάξουν
πολύ ψηλά την σφαίρα, έπειτα πια χόρευαν πάνω στην εύφορη γη, κάθε λίγο
δίνοντας ο ένας τη θέση του στον άλλον∙ και τα υπόλοιπα αγόρια που στεκόντουσαν
ένα γύρο χτυπούσαν το ρυθμό με τα πόδια τους στο χώμα κι ο θόρυβος που γινότανε
από τα χτυπήματά τους ήτανε μεγάλος.
Και τότε γύρισε ο θεϊκός Οδυσσέας στον Αλκίνοο και του είπε:
«Άρχοντα Αλκίνοε, που είσαι απ’ όλο το λαό σου ο πιο ονομαστός∙ και το καυχιόσουνα
πως οι χορευτές σου είναι οι καλύτεροι, και αποδείχτηκε αληθινή η περηφάνια σου∙
σεβασμός και θαυμασμός με κατέχει βλέποντάς τους.»
(Alvin Ailey American Dance Theater's Michael Francis McBride και Daniel Harder. Φωτογραφία του Andrew Eccles.)
[Ομήρου Οδύσσεια,
ραψωδία θ, στίχοι 370 - 384]
