…Απολαυστικός ήταν ο Σταμάτης Φασουλής στο μονόλογο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Αντώνη Νικολή. Με σκηνική άνεση, που βασίζεται στο χάρισμά του να γεφυρώνει άμεσα το κενό μεταξύ σκηνής και πλατείας, ίδιον όλων των σπουδαίων κωμικών ηθοποιών, ο Φασουλής ερμήνευσε ένα σημερινό άνθρωπο, συμβολαιογράφο στο επάγγελμα, που έχει πάθος με τον Εμμανουήλ Ροΐδη. Το κείμενο του Νικολή μεταφέρει τη βαθιά αγάπη του συγγραφέα για την προσωπικότητα, το έργο και τη γλώσσα του Ροΐδη (επικεντρώνοντας στην πρωτοποριακή ακόμα και σήμερα Πάπισσα Ιωάννα) και την ίδια στιγμή μιμείται τον τρόπο του Ροΐδη, το φημισμένο στην εποχή του σατιρικό, καυστικό και ειρωνικό του πνεύμα. Παιγνιωδώς, αλλά και με την αλήθεια που προσδίδει στο λόγο του η αίσθηση μιας μακρινής συγγένειας με τον Ροΐδη, ο ήρωας μιλάει πότε για τη ζωή του συγγραφέα και πότε αφηγείται την υπόθεση της Παπίσσης, με απανωτές διακοπές και πισωγυρίσματα, λόγω των αναφορών και στα δικά του προσωπικά δεδομένα. Ο μονόλογος, μ’ άλλα λόγια, κινείται σε τρία τουλάχιστον διαφορετικά αφηγηματικά επίπεδα που, σε συνδυασμό με τη γειτνίαση της θαυμάσιας καθαρεύουσας του Ροΐδη (όποτε ο ήρωας καταφεύγει σε αποσπάσματα από το έργο του) δίπλα στη σύγχρονη καθομιλουμένη, προκαλούν το αμείωτο ενδιαφέρον του θεατή και συχνά πυκνά το γέλιο του. Ο Σταμάτης Φασουλής κατόρθωσε να αναδείξει τις αρετές του κειμένου, του οποίου η ειρωνεία και το πικρό χιούμορ ανακαλούν το πνεύμα των μικρών κειμένων του ηθοποιού στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Αλλά, βεβαίως, το σημαντικότερο είναι ότι κατόρθωσε να προκαλέσει μια περίεργη συγκίνηση – για την ακρίβεια, μια συγκίνηση που προκάλεσαν ο Ροΐδης, το κείμενο του Νικολή και ο ηθοποιός που το ερμήνευσε…
ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, Κριτική θεάτρου, 28-29 Σεπτεμβρίου 2002, Ματίνα Καλτάκη.
ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, Κριτική θεάτρου, 28-29 Σεπτεμβρίου 2002, Ματίνα Καλτάκη.
