ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΗΣ
«Έκανα τα πάντα για να μη γίνω συγγραφέας»
Το νέο θεατρικό έργο του «Λισαβόνα» παρουσιάζεται στη Στοά από τον Θανάση Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
Η «Λισαβόνα» είναι το τρίτο θεατρικό έργο του Αντώνη Νικολή που ανεβαίνει σε αθηναϊκή σκηνή- από τη Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου και της Λήδας Πρωτοψάλτη. Μετά τον μονόλογο «Ο κύριος Εμμανουήλ και ο Ροΐδης» και το έργο «Το σπίτι φεύγει», τα οποία σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής, ο φιλόλογος από την Κω μοιάζει πλέον σίγουρος και ευτυχής για τον δύσκολο δρόμο που έχει διαλέξει. «Στη ζωή μου έκανα τα πάντα για να μη γίνω συγγραφέας. Έδωσα αγώνες πραγματικούς, αλλά κάτι μέσα μου κατέστρεφε οτιδήποτε άλλο προσπαθούσα να κάνω. Τελικά παραδέχθηκα ότι είμαι συγγραφέας και ισορρόπησα. Και τώρα το δηλώνω ευθαρσώς».
Γεννημένος στην Αθήνα το 1960, αλλά μεγαλωμένος από τεσσάρων ετών στην Κω, ο Αντώνης Νικολής προσπάθησε να ικανοποιήσει την οικογενειακή παράδοση και να ακολουθήσει την Ιατρική. Ύστερα από τρία χρόνια σπουδών όμως στράφηκε στη Φιλολογία, άνοιξε φροντιστήριο και εργάστηκε ως καθηγητής. Το γράψιμο δεν έπαψε να τον ακολουθεί. Με αφορμή τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη και τη συγκίνηση που ένιωσε, καταπιάστηκε με τη «Φαίδρα» του Ρίτσου. Και καθώς τη μελετούσε και τη δίδασκε, κατάλαβε ότι αυτός ο μονόλογος θα μπορούσε να γίνει θέατρο. Και έτσι ξεκίνησε. Ζητώντας μια γνώμη ήρθε στην Αθήνα και άφησε τα έργα του στο καμαρίνι του Φασουλή. «Όχι για να τα ανεβάσει, αλλά για να τα διαβάσει. Έξι μήνες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο αυτός. Δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη μέρα. Όπως δεν μπορώ να ξεχάσω τη μέρα που ο μονόλογος του “Ροΐδη” ανέβηκε στο Θέατρο της Άνοιξης (σ.σ.: στο πλαίσιο των μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας) ή τη μέρα που πήγα στην Εφορία και έκανα έναρξη ως συγγραφέας.».
«Είναι πολύ παράξενη η σχέση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον ηθοποιό. Γίνεται συγγενής σου, κομμάτι της ζωής σου.»
Ξ εκίνησε να γράφει τη «Λισαβόνα» με αφορμή τις πολλών ειδών απώλειες που γνωρίζει σήμερα ο άνθρωπος. Ήρωες, ένα ζευγάρι που έχει χάσει την Αλεξάνδρεια μαζί με τα πλούτη του. Μετά έχασαν τη συγκίνηση για τον τόπο μόνιμης διαμονής τους, την Αθήνα, αλλά και την πίστη τους. Δεν πιστεύουν ούτε στον Θεό ούτε στην κοινωνία, δεν έχουν φίλους και συγγενείς. Και στο τέλος φθάνουν στο μέγιστο της απώλειας: χάνουν τη μονάκριβη κόρη τους. «Και όμως, αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν τρομακτικά ο ένας τον άλλον. Αυτό το έργο είναι και ένας ύμνος στο ζευγάρι. Σε μια εποχή που όλοι μιλάνε για διαζύγια, οι δυο τους αποδεικνύουν ότι η ζωή η ίδια είναι τόσο σημαντική, παρά τις απώλειες. Ίσως γιατί η ζωή είναι μια διαρκής απώλεια. Βγαίνοντας κανείς από τη “Λισαβόνα” πιστεύω ότι δεν νιώθει σαν να πήγε σε κηδεία αλλά σαν να παρηγορήθηκε από δύο πολύ δυνατές ψυχές». Όσο για την επιλογή της πόλης, ευθύνεται ο ίδιος ο συγγραφέας. Όταν την επισκέφθηκε, ένιωσε ότι βρήκε ένα έξοχο, αυθεντικό τοπίο…
Και αν τώρα βρέθηκε στην Αθήνα για την πρεμιέρα και τις πρώτες παραστάσεις της «Λισαβόνας», σε λίγο θα επιστρέψει στο νησί του. Όχι όμως για πολύ, αφού μέσα στο 2010 ο Σταμάτης Φασουλής θα επαναλάβει τον μονόλογο «Ο κύριος Εμμανουήλ και ο Ροΐδης», αυτή τη φορά σε μικρή σκηνή του κέντρου και για περιορισμένες παραστάσεις. «Είναι ένα έργο που γράφτηκε για τον Σταμάτη. Μέσα μου νιώθω ότι αν κάποιος άλλος θελήσει να το παίξει, πρέπει να δώσει την άδειά του ο Φασουλής».
• ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
«Έκανα τα πάντα για να μη γίνω συγγραφέας»
Το νέο θεατρικό έργο του «Λισαβόνα» παρουσιάζεται στη Στοά από τον Θανάση Παπαγεωργίου και τη Λήδα Πρωτοψάλτη
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
Η «Λισαβόνα» είναι το τρίτο θεατρικό έργο του Αντώνη Νικολή που ανεβαίνει σε αθηναϊκή σκηνή- από τη Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου και της Λήδας Πρωτοψάλτη. Μετά τον μονόλογο «Ο κύριος Εμμανουήλ και ο Ροΐδης» και το έργο «Το σπίτι φεύγει», τα οποία σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής, ο φιλόλογος από την Κω μοιάζει πλέον σίγουρος και ευτυχής για τον δύσκολο δρόμο που έχει διαλέξει. «Στη ζωή μου έκανα τα πάντα για να μη γίνω συγγραφέας. Έδωσα αγώνες πραγματικούς, αλλά κάτι μέσα μου κατέστρεφε οτιδήποτε άλλο προσπαθούσα να κάνω. Τελικά παραδέχθηκα ότι είμαι συγγραφέας και ισορρόπησα. Και τώρα το δηλώνω ευθαρσώς».
Γεννημένος στην Αθήνα το 1960, αλλά μεγαλωμένος από τεσσάρων ετών στην Κω, ο Αντώνης Νικολής προσπάθησε να ικανοποιήσει την οικογενειακή παράδοση και να ακολουθήσει την Ιατρική. Ύστερα από τρία χρόνια σπουδών όμως στράφηκε στη Φιλολογία, άνοιξε φροντιστήριο και εργάστηκε ως καθηγητής. Το γράψιμο δεν έπαψε να τον ακολουθεί. Με αφορμή τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη και τη συγκίνηση που ένιωσε, καταπιάστηκε με τη «Φαίδρα» του Ρίτσου. Και καθώς τη μελετούσε και τη δίδασκε, κατάλαβε ότι αυτός ο μονόλογος θα μπορούσε να γίνει θέατρο. Και έτσι ξεκίνησε. Ζητώντας μια γνώμη ήρθε στην Αθήνα και άφησε τα έργα του στο καμαρίνι του Φασουλή. «Όχι για να τα ανεβάσει, αλλά για να τα διαβάσει. Έξι μήνες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο αυτός. Δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη μέρα. Όπως δεν μπορώ να ξεχάσω τη μέρα που ο μονόλογος του “Ροΐδη” ανέβηκε στο Θέατρο της Άνοιξης (σ.σ.: στο πλαίσιο των μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας) ή τη μέρα που πήγα στην Εφορία και έκανα έναρξη ως συγγραφέας.».
«Είναι πολύ παράξενη η σχέση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον ηθοποιό. Γίνεται συγγενής σου, κομμάτι της ζωής σου.»
Ξ εκίνησε να γράφει τη «Λισαβόνα» με αφορμή τις πολλών ειδών απώλειες που γνωρίζει σήμερα ο άνθρωπος. Ήρωες, ένα ζευγάρι που έχει χάσει την Αλεξάνδρεια μαζί με τα πλούτη του. Μετά έχασαν τη συγκίνηση για τον τόπο μόνιμης διαμονής τους, την Αθήνα, αλλά και την πίστη τους. Δεν πιστεύουν ούτε στον Θεό ούτε στην κοινωνία, δεν έχουν φίλους και συγγενείς. Και στο τέλος φθάνουν στο μέγιστο της απώλειας: χάνουν τη μονάκριβη κόρη τους. «Και όμως, αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν τρομακτικά ο ένας τον άλλον. Αυτό το έργο είναι και ένας ύμνος στο ζευγάρι. Σε μια εποχή που όλοι μιλάνε για διαζύγια, οι δυο τους αποδεικνύουν ότι η ζωή η ίδια είναι τόσο σημαντική, παρά τις απώλειες. Ίσως γιατί η ζωή είναι μια διαρκής απώλεια. Βγαίνοντας κανείς από τη “Λισαβόνα” πιστεύω ότι δεν νιώθει σαν να πήγε σε κηδεία αλλά σαν να παρηγορήθηκε από δύο πολύ δυνατές ψυχές». Όσο για την επιλογή της πόλης, ευθύνεται ο ίδιος ο συγγραφέας. Όταν την επισκέφθηκε, ένιωσε ότι βρήκε ένα έξοχο, αυθεντικό τοπίο…
Και αν τώρα βρέθηκε στην Αθήνα για την πρεμιέρα και τις πρώτες παραστάσεις της «Λισαβόνας», σε λίγο θα επιστρέψει στο νησί του. Όχι όμως για πολύ, αφού μέσα στο 2010 ο Σταμάτης Φασουλής θα επαναλάβει τον μονόλογο «Ο κύριος Εμμανουήλ και ο Ροΐδης», αυτή τη φορά σε μικρή σκηνή του κέντρου και για περιορισμένες παραστάσεις. «Είναι ένα έργο που γράφτηκε για τον Σταμάτη. Μέσα μου νιώθω ότι αν κάποιος άλλος θελήσει να το παίξει, πρέπει να δώσει την άδειά του ο Φασουλής».
• ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
