ΤΑ ΝΕΑ, Περί μονολόγων, «συν», 4 Οκτωβρίου 2002
Γ.Δ.Κ.Σ.
...Κι αυτό το «πολύ» γίνεται ακόμα περισσότερο όταν νιώθω να έχω ακόμα χαραγμένο στη μνήμη μου τον Σταμάτη Φασουλή: να ξεχνάει το «υπερπαίξιμο», να θυμάται την αμεσότητα της επιθεώρησης που τον ωρίμασε και να δίνει το μονόλογο – παιχνίδι του Νικολή πάνω στον Ροΐδη μα με τόσο χιούμορ, μα με τόση συγκίνηση… -μια παράσταση που μύριζε θέατρο, που έσταζε θέατρο...
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τέχνες και Γράμματα, ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ, 6 Οκτωβρίου 2002
Βασίλης Αγγελικόπουλος
Αδημονούμε να δούμε το έργο του νέου Έλληνα συγγραφέα που ανακάλυψε και ανεβάζει ο Σταμάτης Φασουλής στο θέατρο «Δημήτρης Χορν». Γιατί; Διότι είδαμε τον μονόλογο Ο κ. Εμμανουήλ και ο Ροΐδης του ίδιου συγγραφέα που έπαιξε απολαυστικά ο Φασουλής στους Μονολόγους του Μεταξουργείου, πρόσφατα, και μας έχει φουρκίσει το ενδιαφέρον. Πώς μπλέκονται επιδέξια ο Ροΐδης και η ζωή του με την ταπεινή καθημερινότητα ενός φανταστικού αναγνώστη του σήμερα, οι περιπέτειες της Πάπισσας Ιωάννας κι η άπιστη η Γιάννα, η Αθήνα της νοσταλγίας και η πόλη σήμερα, το διαδίκτυο και η μοναξιά –κι όλ’ αυτά με τρυφερότητα, λεπτές αύρες πίκρας και πολύ – πολύ χιούμορ.
Γ.Δ.Κ.Σ.
...Κι αυτό το «πολύ» γίνεται ακόμα περισσότερο όταν νιώθω να έχω ακόμα χαραγμένο στη μνήμη μου τον Σταμάτη Φασουλή: να ξεχνάει το «υπερπαίξιμο», να θυμάται την αμεσότητα της επιθεώρησης που τον ωρίμασε και να δίνει το μονόλογο – παιχνίδι του Νικολή πάνω στον Ροΐδη μα με τόσο χιούμορ, μα με τόση συγκίνηση… -μια παράσταση που μύριζε θέατρο, που έσταζε θέατρο...
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τέχνες και Γράμματα, ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ, 6 Οκτωβρίου 2002
Βασίλης Αγγελικόπουλος
Αδημονούμε να δούμε το έργο του νέου Έλληνα συγγραφέα που ανακάλυψε και ανεβάζει ο Σταμάτης Φασουλής στο θέατρο «Δημήτρης Χορν». Γιατί; Διότι είδαμε τον μονόλογο Ο κ. Εμμανουήλ και ο Ροΐδης του ίδιου συγγραφέα που έπαιξε απολαυστικά ο Φασουλής στους Μονολόγους του Μεταξουργείου, πρόσφατα, και μας έχει φουρκίσει το ενδιαφέρον. Πώς μπλέκονται επιδέξια ο Ροΐδης και η ζωή του με την ταπεινή καθημερινότητα ενός φανταστικού αναγνώστη του σήμερα, οι περιπέτειες της Πάπισσας Ιωάννας κι η άπιστη η Γιάννα, η Αθήνα της νοσταλγίας και η πόλη σήμερα, το διαδίκτυο και η μοναξιά –κι όλ’ αυτά με τρυφερότητα, λεπτές αύρες πίκρας και πολύ – πολύ χιούμορ.
