Η κρίση των σαράντα και ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ… Το σπίτι φεύγει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ
Ο Σταμάτης Φασουλής δίνει χώρο στο νέο αίμα του θεάτρου μας με την εμπιστοσύνη του στον πρωτοεμφανιζόμενο, Αντώνη Νικολή, ανεβάζοντας στο «Δημήτρης Χορν» το θεατρικό του «Το σπίτι φεύγει». Και με τη σκηνοθετική αλλά και υποκριτική του δουλειά –μαζί του η Πέμυ Ζούνη και ο Αλέξης Γεωργούλης- επιτυγχάνει να «απογειώσει» το έργο.
Ήρωες του έργου του Αντώνη Νικολή ένα ζευγάρι που βιώνει έναν «κουρασμένο» γάμο. Ο Αντρέας και η Μίλυ περνούν το κατώφλι των σαράντα και η ισορροπημένη – τακτοποιημένη ζωή τους, τους κάνει να λαχταρούν την αταξία, την ανατροπή. Όταν αυτή έρχεται, μέσα από ένα νεαρό εισβολέα, ένα «φωτεινό άγγελο της νύχτας», η ζωή τους πια αλλάζει, με τα πράγματα να λέγονται με το αληθινό τους όνομα.
Το έργο του Αντώνη Νικολή που χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα και κινείται από την ποίηση στο ρεαλισμό, πραγματεύεται ένα πολύ καίριο θέμα για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, αυτό της σύγκρουσης δύο γενεών, της παλιά που φεύγει και της νέας που έρχεται. Παράλληλα όμως μιλά και για τη δυσκολία που υπάρχει πια στις ανθρώπινες σχέσεις, για την κρίση των ανθρώπων που περνάνε τα σαράντα και θέλουν να ζήσουν τη… ζωή που δεν έζησαν, με τον φόβο μην κλείσει πίσω τους η πόρτα και δεν προλάβουν, όσα θα ήθελαν να προλάβουν, τελικά.
Ο Σταμάτης Φασουλής παίρνει στα χέρια του το ενδιαφέρον έργο του Αντώνη Νικολή και στήνει μια παράσταση με καλούς ρυθμούς, με ατμόσφαιρα, με καθαρότητα και διαύγεια. Άξιος συμπαραστάτης του ο Γιώργος Πάτσας που έφτιαξε ένα σκηνικό- έκπληξη, βαρύ και «κουρασμένο» στην αρχή, το οποίο στη συνέχεια «φωτίζεται», ελαφραίνει και ταξιδεύει «κολυμπώντας στη θάλασσα». Οι τοίχοι δεν είναι αποπνικτικοί πια και οι ήρωες έχουν τη δυνατότητα να «μυρίσουν» Αιγαίο, καθώς ακούγεται μεθυστικό το «Μες του Αιγαίου τα νερά». Ουσιαστική η συμβολή και της Μελίτας Κούρκουλου –βοηθός σκηνοθέτη- αλλά και του Ιάκωβου Δρόσου –μουσική επιμέλεια.
Ο Σταμάτης φασουλής ντύνεται τον Αντρέα με πειστικότητα, με υποδόριο χιούμορ, με εσωτερικότητα μοναδική. Οι σκηνές που βιώνει το άγχος και το βάρος των πρώτων –ήντα που έρχονται είναι απολαυστικές. Από τις ακριβές στιγμές του αυτή που «ταξιδεύει» τραγουδώντας μαζί με τον Αλέξη Γεωργούλη το «Μες στου Αιγαίου τα νερά», αλλά και αυτή που εκρήγνυται σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στην αποκάλυψη της αλήθειας! Η Πέμυ Ζούνη γίνεται στο πλάι του με αλήθεια η Μίλι, που «πνίγεται» από τις κρίσεις του και δεν μπορεί να αντισταθεί στην ερωτική «επίθεση» που δέχεται από τον νεαρό που εισβάλλει στη ζωή της δυναμικά.
Ο Αλέξης Γεωργούλης στον πρώτο, ουσιαστικά, πρωταγωνιστικό του ρόλο, κλέβει στιγμές στιγμές την παράσταση με την αμεσότητα και την ευστοχία του, την καίρια ερμηνεία του. Διαθέτει έντονη σκηνική παρουσία, συναίσθημα, αυτοέλεγχο. Με υποκριτικό οίστρο γίνεται ο Χριστόφορος, ο σύγχρονος νεαρός πειρασμός, ο «φωτεινός άγγελος της νύχτας» και κερδίζει τις καλύτερες εντυπώσεις.
ΕΘΝΟΣ, ΤΑΪΜ ΑΟΥΤ, 5 – 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2003.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ
Ο Σταμάτης Φασουλής δίνει χώρο στο νέο αίμα του θεάτρου μας με την εμπιστοσύνη του στον πρωτοεμφανιζόμενο, Αντώνη Νικολή, ανεβάζοντας στο «Δημήτρης Χορν» το θεατρικό του «Το σπίτι φεύγει». Και με τη σκηνοθετική αλλά και υποκριτική του δουλειά –μαζί του η Πέμυ Ζούνη και ο Αλέξης Γεωργούλης- επιτυγχάνει να «απογειώσει» το έργο.
Ήρωες του έργου του Αντώνη Νικολή ένα ζευγάρι που βιώνει έναν «κουρασμένο» γάμο. Ο Αντρέας και η Μίλυ περνούν το κατώφλι των σαράντα και η ισορροπημένη – τακτοποιημένη ζωή τους, τους κάνει να λαχταρούν την αταξία, την ανατροπή. Όταν αυτή έρχεται, μέσα από ένα νεαρό εισβολέα, ένα «φωτεινό άγγελο της νύχτας», η ζωή τους πια αλλάζει, με τα πράγματα να λέγονται με το αληθινό τους όνομα.
Το έργο του Αντώνη Νικολή που χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα και κινείται από την ποίηση στο ρεαλισμό, πραγματεύεται ένα πολύ καίριο θέμα για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, αυτό της σύγκρουσης δύο γενεών, της παλιά που φεύγει και της νέας που έρχεται. Παράλληλα όμως μιλά και για τη δυσκολία που υπάρχει πια στις ανθρώπινες σχέσεις, για την κρίση των ανθρώπων που περνάνε τα σαράντα και θέλουν να ζήσουν τη… ζωή που δεν έζησαν, με τον φόβο μην κλείσει πίσω τους η πόρτα και δεν προλάβουν, όσα θα ήθελαν να προλάβουν, τελικά.
Ο Σταμάτης Φασουλής παίρνει στα χέρια του το ενδιαφέρον έργο του Αντώνη Νικολή και στήνει μια παράσταση με καλούς ρυθμούς, με ατμόσφαιρα, με καθαρότητα και διαύγεια. Άξιος συμπαραστάτης του ο Γιώργος Πάτσας που έφτιαξε ένα σκηνικό- έκπληξη, βαρύ και «κουρασμένο» στην αρχή, το οποίο στη συνέχεια «φωτίζεται», ελαφραίνει και ταξιδεύει «κολυμπώντας στη θάλασσα». Οι τοίχοι δεν είναι αποπνικτικοί πια και οι ήρωες έχουν τη δυνατότητα να «μυρίσουν» Αιγαίο, καθώς ακούγεται μεθυστικό το «Μες του Αιγαίου τα νερά». Ουσιαστική η συμβολή και της Μελίτας Κούρκουλου –βοηθός σκηνοθέτη- αλλά και του Ιάκωβου Δρόσου –μουσική επιμέλεια.
Ο Σταμάτης φασουλής ντύνεται τον Αντρέα με πειστικότητα, με υποδόριο χιούμορ, με εσωτερικότητα μοναδική. Οι σκηνές που βιώνει το άγχος και το βάρος των πρώτων –ήντα που έρχονται είναι απολαυστικές. Από τις ακριβές στιγμές του αυτή που «ταξιδεύει» τραγουδώντας μαζί με τον Αλέξη Γεωργούλη το «Μες στου Αιγαίου τα νερά», αλλά και αυτή που εκρήγνυται σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στην αποκάλυψη της αλήθειας! Η Πέμυ Ζούνη γίνεται στο πλάι του με αλήθεια η Μίλι, που «πνίγεται» από τις κρίσεις του και δεν μπορεί να αντισταθεί στην ερωτική «επίθεση» που δέχεται από τον νεαρό που εισβάλλει στη ζωή της δυναμικά.
Ο Αλέξης Γεωργούλης στον πρώτο, ουσιαστικά, πρωταγωνιστικό του ρόλο, κλέβει στιγμές στιγμές την παράσταση με την αμεσότητα και την ευστοχία του, την καίρια ερμηνεία του. Διαθέτει έντονη σκηνική παρουσία, συναίσθημα, αυτοέλεγχο. Με υποκριτικό οίστρο γίνεται ο Χριστόφορος, ο σύγχρονος νεαρός πειρασμός, ο «φωτεινός άγγελος της νύχτας» και κερδίζει τις καλύτερες εντυπώσεις.
ΕΘΝΟΣ, ΤΑΪΜ ΑΟΥΤ, 5 – 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2003.
